Czy duchowość idzie w parze z religijnością? Czy nad duchowością pracujemy poprzez religijne rytuały? Czy religia determinuje rozwój lub brak rozwoju duchowości człowieka? Gdybyśmy chcieli pogrupować rzeczy podobne, religia nie stałaby na jednej półce z duchowością. Okazuje się, że tak często mylona, naprawdę jest czymś zupełnie innym. Religia to umowa, podczas gdy duchowość to podróż.
Duchowość łączy się z boskim “ja” poprzez własne, osobiste doświadczenia. Polega na odnalezieniu siebie poprzez doświadczanie i ucieleśnianie prawdziwej, duchowej natury.
Duchowość jest niezwykle osobista: dla każdego oznacza coś zupełnie innego. Nie ma jednej „prawdziwej” ścieżki duchowej. Jeśli ktoś twierdzi inaczej i uważa, że jego ścieżka jest jedyną słuszną, to znaczy, że przyjmuje nastawienie religijne, a nie duchowe.
Religia łączy się z boskością poprzez doświadczenie kogoś innego. Polega na wierze w reguły stworzone przez określone bóstwo lub duchowego nauczyciela i przestrzeganie ich.
Religia daje pełny opis świata i oferuje nam dobrze zdefiniowany kontrakt z określonymi z góry celami. To tak, jakby ktoś kiedyś powiedział: “Bóg istnieje i powiedział, że mamy się zachowywać w określony sposób, aby dostać nagrodę w postaci życia wiecznego w niebie”. Na tej podstawie, w religii dostajemy poczucie bezpieczeństwa, którego nie mamy w podróży duchowej. Dlaczego? Bo duchowość nie sposób opisać zbiorem zasad. To sprawa indywidualna i mocno spersonalizowana. Podróże duchowe zabierają ludzi w tajemniczy sposób w zupełnie nieznane miejsca. Zaczynamy zazwyczaj pytaniem: kim jestem? Jaki jest sens życia? Co jest dla mnie dobre? W religii odpowiedzi są już poniekąd gotowe, natomiast na drodze duchowej trzeba po nie sięgnąć w głąb siebie.
Może cię również zainteresować artykuł: Cztery prawa indyjskiej duchowości, by żyć w harmonii i spokoju
Żeby mieć lepszy ogląd:
Duchowość: sprawa osobista i nieformalna, podkreśla mądrość, jej celem jest dążenie do miłości i wolności, opiera się na uczuciach, koncentruje się na doświadczaniu wewnętrznej boskości, dotyczy teraźniejszości, jest zorientowana na jedność, tworzy bliskość, dba o radość, spontaniczność, współczucie, doświadczenia własne.
Podczas gdy religia skupia się na formalnej społeczności, podkreśla wiedzę o kulcie, a jej celem jest posłuszeństwo, które prowadzi do zbawienia. Religia oparta jest na regułach i zewnętrznej boskości, jest zorientowana na przyszłość (dążenie do nieba), dualność (dobro/zło, niebo/piekło) i tworzy odrębność. Promuje umartwianie się, poświęcenie, obowiązek i litość, a także samokontrolę i doświadczenie oparte na przekonaniach.
Co możesz zrobić, aby ułatwić sobie duchowy rozwój?
Odpowiedz na kilka pytań, które zaprowadzą cię na trop twojej zagubionej lub zakurzonej duchowości.
- Określ, czym jest dla ciebie duchowość.
- Pomyśl, czego tak naprawdę chcesz od życia.
- Pomyśl o swoim podejściu do duchowości. Czym ono było, czym jest teraz?
- Eksperymentuj i słuchaj serca w drodze po ścieżce duchowej.
- Znajdź swoją praktykę. Taką, którą poczujesz całym sobą.
- Nie bój się mieszać, zmieniać i łączyć skrajnych doświadczeń duchowych, jeśli to podpowiada ci dusza.
- Gdzie prowadzi ta ścieżka? Jaki jest jej cel?
Te proste pytania pozwolą ci zrobić pierwszy krok, a jak wiemy, od pierwszego kroku zaczyna się najdłuższa podróż.
Pamiętaj!
Twoja indywidualna duchowa ścieżka jest dostosowana wyłącznie do twoich emocjonalnych, umysłowych i duchowych potrzeb. Co więcej – sam ją dostosowujesz! Oznacza to, że twój rozwój duchowy będzie się zmieniać, przekształcać i ewoluować wiele razy w ciągu twojego życia. Nie jest to powód do zmartwień. To zupełnie normalne i naturalne. A wręcz dziwne by było, gdybyś nie zarejestrował zmian w duchowości wraz ze swoim rozwojem i doświadczeniem życiowym. Wtedy dopiero należałoby się martwić.
Można być człowiekiem rozwiniętym duchowo, ale nie religijnym. Można być też osobą religijną, ale nie duchową, albo rozwijać się równocześnie w obu kierunkach, biorąc dla siebie jakieś punkty wspólne. Warto mieć pojęcie, czym tak naprawdę jest religia, a czym duchowość, aby nie mylić tych dwóch pojęć. Często zakłada się, że za religią idzie duchowość albo duchowość jest częścią religii. To nieprawda! To są dwie rozłączne rzeczy, które świadomy człowiek może połączyć lub zupełnie rozłączyć. Pytanie brzmi: jaka jest twoja decyzja?
Może cię również zainteresować artykuł: Jak rozwijać własną praktykę duchową w 5 łatwych krokach
Nadine Lu
