Ostara jest wiccańskim świętem, które tradycją sięga wierzeń germańskich. Nazywana małym sabatem. Na półkuli północnej obchodzona miedzy 20 a 23 marca wyznaczająca początek wiosny. Każdego roku podczas Ostary wszyscy blisko związani z tym świętem zaczynają rozmawiać o bogini wiosny znanej jako Eostre. Według opowiadań jest boginią związaną z kwiatami, wiosną i świtem a od jej imienia wywodzi się angielska nazwa Wielkiej Nocy (Easter), jak również nazwa samej Ostary.
Szukając informacji o Eostre, przekonasz się, że większość z nich jest taka sama. Właściwie prawie wszyscy Wiccańscy i Pogańscy autorzy, którzy opisują Eostre, robią to w podobny sposób. Na poziomie akademickim jest niewiele dostępnych pierwotnych źródeł, które by opisywały Eostrę.
Skąd więc pochodzi historia Eostre?
Eostre po raz pierwszy pojawia się w literaturze około tysiąca lat temu w Temporum ratione Czcigodnego Bede. Bede mówi nam, że kwiecień jest znany jako Eosturmonath i jest nazwany imieniem bogini, którą Anglosasi honorowali na wiosnę. Mówi: „Eosturmonath oznacza „Miesiąc paschalny” który kiedyś został nazwany imieniem bogini Eostre, a którego część obchodzono w tym miesiącu”.
Po tej wzmiance nie ma zbyt wiele informacji o niej, do czasu, gdy Jacob Grimm w 1800 roku nie powiedział, że znalazł dowód na jej istnienie w ustnych tradycjach niektórych części Niemiec, ale tak naprawdę nie ma pisemnego dowodu na to.
Carole Cusack z Uniwersytetu w Sydney pisze w The Goddess Eostre: Bede’s Text and Contemporary Pagan Tradition(s), że nie ma żadnej autorytatywnej interpretacji Bede o Eostre i że nie można jasno stwierdzić, że Anglosasi bezsprzecznie wielbili boginię Eostrę, która prawdopodobnie mogła być zwolenniczką wiosny.
źródło: CLAUDIA DEA/Flickr
Co ciekawe, Eostre nie pojawia się nigdzie w germańskiej mitologii i pomimo twierdzeń, że może być nordyckim bóstwem, nie pojawia się ani w poezji, ani w prozie nordyckich ludów.
Jednak z pewnością mogła należeć do jakiejś plemiennej grupy na obszarach germańskich, a jej historie mogły być przekazywane właśnie przez ustną tradycję. Jest raczej mało prawdopodobne, że Bede, który był uczonym i akademickim chrześcijaninem, wymyśliłby jej postać. Oczywiście możliwe jest również, że Bede po prostu źle zrozumiał słowo, i Eostremonth nie pochodzi od imienia bogini, a od jakiegoś innego wiosennego święta lub rytuału.
Bloger i pisarz Jason Mankey, pisze: „Najbardziej prawdopodobną „historyczną Eostre” jest bogini czczona przez Anglosasów w dzisiejszym hrabstwie Kent w południowo-wschodniej Anglii. W Kent widzimy najstarsze odniesienia do nazw podobnych do Eostre… Ostatnio sugerowano, że być może była germańską boginią Matron. Lingwista Philip Shaw łączy lokalizację Eostre z niemiecką Austriahenea, boginią Matroną… Jeśli Eostre jest rzeczywiście powiązana z boginiami, takimi jak Austriahenea, może nawet nie być tylko jedną boginią. Boginie opiekunek (Matron) często czczono w trzech wizerunkach. Dla mnie jest to więcej niż wystarczający dowód na to, że istnieje imię bogini Eostre. Czy była czczona w całej Europie jako bogini wiosny?
Jest to mało prawdopodobne, ale być może jest spokrewniona z innymi bóstwami, może też z innymi indoeuropejskimi boginiami świtu i wiosny. Nic jednak nie wskazuje na to, by rzucała kolorowymi jajkami i chodziła z królikami, choć bóstwa ewoluują”.
Czy Eostre istnieje, czy nie? Nikt nie wie. Niektórzy uczeni się temu sprzeciwiają, inni wskazują na dowody etymologiczne na to, że rzeczywiście obchodzono festiwal na jej cześć. Niezależnie od tego, zaczęła kojarzyć się ze współczesnymi zwyczajami Pogańskimi i Wiccańskimi i z całą pewnością łączy nas w duchu, jeśli nie w rzeczywistości, z naszymi współczesnymi obchodami Ostary.
Źródło: www.thoughtco.com
