Geometria zajmuje się czystą formą. Filozoficznie, zarządza rozwijaniem, przekształceniem jednej formy z poprzedniej. To jest sposób, w którym tajemnica esencji kreatywności staje się widoczna. Przejście od kreacji do prokreacji, od niezamanifestowanej, czystej, formalnej idei do „tu na ziemi”. Świat, który rozciąga się z tego pierwotnego boskiego suwu, może być opisany przez geometrię i doświadczany przez praktykowanie jej.
Nierozerwalna z tym procesem jest koncepcja Liczb, dla Pitagorejczyków Liczby i Forma (kształt) na poziomie idei są jednym. Jednak liczby w tym kontekście muszą być rozumiane w specjalny sposób. Kiedy Pitagorejczyk mówi „Wszystko jest zorganizowane według Liczb”, nie ma na myśli liczb w powszechnym, numerycznym znaczeniu. W dodatku do prostych właściwości, liczby na poziomie idei posiadają jakość, więc na przykąd „dwójkowość”, „trójkowość”, „czwórkowość”nie składa się jedynie z dwóch, trzech, czterech jednostek, ale są całością lub same są jednostkami, każda ma związane z sobą moce, właściwości. „Dwa” na przykład, jest postrzegana jako oryginalna esencja, z której moc rozdwojenie bierze swój początek i efektywność.
Francuski okultysta, egiptolog i student świętej geometrii, R.A. Schwaller de Lubicz podaje analogię, dzięki której powszechne i archetypowe znaczenie Liczb może być zrozumiane. Weźmy obracająca się kulę przedstawianą nam z pojęciem trójwymiarowej osi. Myślimy o tej osi jako idealnych, wyimaginowanych liniach przechodzących przez kulę. Oś obiektywnie nie istnieje, lecz nie możemy na to nic poradzić tylko przyjąć ją jako rzeczywistą. By określić cokolwiek związanego z kulą, np. prędkość obrotową musimy odnieść się do wyimaginowanej osi. Liczby w numerycznym sensie odpowiadają mierze i prędkości ruchu zewnętrznej powierzchni kuli, podczas gdy uniwersalny aspekt Liczb jest analogiczny z nieruchomą, niezamanifestowaną, zasadą działania osi.
Przenieśmy się na płaszczyznę. Jeżeli weźmiemy okrąg o przekątnej równej 1 i kwadrat o boku równym 1, to długość przekątnej kwadratu będzie liczbą niewymierną, tzn. jej zapis w postaci dziesiętnej będzie nieskończonym ciągiem liczb (1.4142….), oznaczamy ją jako pierwiastek z dwóch. Obwód okręgu będzie również liczbą niewymierną, w rozwinięciu dziesiętnym równą 3.14159…, oznaczaną grecką literą Л (pi).
To jest dokładny punkt, w którym liczbowa matematyka i geometria podążają oddzielną drogą, ponieważ liczbowo nigdy nie będziemy znali dokładnie długości tego kwadratu, ani obwodu okręgu. Owszem, możemy przybliżyć te wartości do pewnego miejsca po przecinku i traktować te przybliżenia jak inne liczby, ale nigdy nie przybliżymy ich do konkretnych wartości. Natomiast w geometrii przekątna i obwód rozpatrywana w kontekście relacji (przekątna do boku, obwód do przekątnej lub promienia) są absolutnie znane. Relacje te możemy rozpatrywać jako funkcje długości przekątnej zależnej od boku lub obwodu zależnego od przekątnej. Filozofia geometrii i w konsekwencji święta sztuka i architektura polega na tych relacjach, z prostego powodu – one demonstrują graficznie poziom doświadczenia, które jest uniwersalne i niezmienne.
Wartości niewymierne tych funkcji są kluczem otwierającym drzwi do wyższej rzeczywistości Liczb. Pokazują, że Liczby są ponad relacjami, bez znaczenia, że wartość jest przypisana do boku i przekątnej, relacja pozostaje niezmienna, w istocie ten funkcjonalny aspekt Liczb nie jest, ani mały, ani duży, ani skończony ani nieskończony; jest uniwersalny. Tak więc w koncepcji Liczb jest moc określona, skończona, wyszczególniająca, jak również uniwersalna, syntetyzująca. Jedna może być nazywana egzoteryczną lub zewnętrzną cechą Liczb. Druga, ezoteryczną lub wewnętrzną, funkcjonalną cechą.
Spójrzmy w tym duchu na pierwsze cztery liczby.
Liczba JEDEN może być oczywiście definiowana jako wielkość (ilość); np. jedno jabłko. W innym sensie reprezentujący Boga. Jako zobrazowany kształt może być z jednej strony reprezentowana przez punkt – jest nazywana punktową liczbą, bindu lub nasieniem w hinduskiej mandali – lub z drugiej strony może reprezentować perfekcyjny okrąg.
DWA jest wielkością, ale symbolicznie reprezentuje zasadę dualności oraz posiada moc rozmnażania. W tym samym czasie, w formalnym znaczeniu, reprezentuje linię (dwa punkty definiują linię prostą).
TRZY jest wielkością, ale jest też zasadą reprezentującą Trójcę. Również, w formalnym znaczeniu może reprezentować trójkąt. Wraz z liczbą TRZY mamy do czynienia z jakościowym skokiem od czysto abstrakcyjnych elementów (linia prosta, punkt) do namacalnego, mierzalnego obiektu, który posiada powierzchnię. W Indiach trójkąt nazywany jest Matką, ponieważ jest membraną lub kanałem narodzin, przez który wszystkie transcendentne moce jedności i jego pierwszego podziału polaryzacyjnego muszą przejść, aby wejść do zamanifestowanego królestwa powierzchni. Trójkąt działa jako matka formy, kształtu.
Jednak TRZY jest tylko zasadą kreacji, formującą przejście pomiędzy transcendentnym a zamanifestowanym światem, podczas gdy CZTERY reprezentuje w końcu „pierwsze narodziny rzeczy”, świat Natury, ponieważ jest produktem procesu prokreacji, czyli mnożenia: 2 x 2 = 4. Jako kształt, CZTERY jest kwadratem i reprezentuje materializację.
Uniwersalność Liczb może być zauważona w innym, bardziej fizycznym kontekście. Współczesna fizyka mówi, że od grawitacji do elektromagnetyzmu, światła, ciepła i nawet, to co myślimy, że jest stałą materią, cały postrzegalny świat jest złożony z wibracji, odbieranych jako zjawisko fali. Fale są tylko czasowymi wzorami, które są dynamiczną konfiguracją złożoną z amplitudy, odległości i częstotliwości, mogą być określone i zrozumiane przez nas, tyko dzięki Liczbom. W ten sposób cały nasz materialny świat może być zredukowany do Liczb.
Koniec.
Poprzednie części znajdziesz TUTAJ i TUTAJ
Z.G.
Źródło:
Robert Lawlor – „Sacred Geometry: Philosophy and Practice”
Grafika: pinterest.com
