Drugie prawo hermetyzmu – prawo zgodności, jest dla nas współczesnych archaicznym określeniem tego, co nazywamy fraktalnością rzeczywistości. Termin fraktalność kojarzymy głównie jako pojęcie geometryczne, jednak ma ono o wiele szersze i głębsze znaczenie. Określa bowiem elementy samopodobne, tzn. takie, które na każdym poziomie organizacji są skonstruowane według tej samej reguły. Geometria jednak w najprostszy i najelegantszy sposób przedstawia nam to zagadnienie.
„Tak jak na górze, tak i na dole; tak jak na dole, tak i na górze” – Kybalion.
Na potrzeby tego artykułu nie będziemy zajmować się formalnymi definicjami wprowadzonymi przez matematykę, ponieważ nawet tam nie są one jednoznaczne i wymagają znajomości wyższej matematyki. Na przykładzie trójkąta Sierpińskiego możemy bez trudu zauważyć regułę fraktalności.
Jest to jeden z najprostszych i najmniej skomplikowanych dwuwymiarowych fraktali. Powyższy obraz ilustruje, w jaki sposób konstruowany jest trójkąt Sierpińskiego. W trójkącie równobocznym łączy się środki boków, dzieląc go w ten sposób na cztery mniejsze trójkąty. Trójkąt środkowy usuwa się, a wobec trzech pozostałych trójkątów operację się powtarza, dzieląc każdy z nich na cztery mniejsze trójkąty, usuwając środkowy, a wobec pozostałych czynności się powtarzają. W związku z tym można zauważyć, że pozostające po nieskończenie wielu powtórzeniach tej operacji tworzą trójkąt Sierpińskiego. W bardzo łatwy sposób możemy wychwycić istniejącą w nim regułę samopodobieństwa. Każdy z trójkątów składa się z trzech mniejszych trójkątów, będących dokładnym odwzorowaniem figury macierzystej.
Geometryczny aspekt struktury naszego wszechświata bazuje na fraktalnych konstrukcjach. Przykłady tego odnajdujemy w mikro i makro skali, od budowy atomu do budowy układu gwiezdnego.
Fraktalność odnajdujemy również w innych sferach naszej rzeczywistości. Jest ona więcej niż tylko regułą organizacji przestrzennej, czyli nie odnosi się tylko do geometrii. Odnajdujemy ją np. w cykliczności naszej egzystencji. Rytm dnia i nocy wywołany ruchem wirowym Ziemi wokół własnej osi na wyższym poziomie rządzi się podobnymi prawami jak rytm pór roku, za który odpowiedzialny jest ruch Ziemi wokół Słońca. Jednocześnie każda pora składa się z określonej ilości dni i nocy. Wznosząc się o jeden poziom fraktalny w górę mamy również cykl galaktyczny, który powstaje przez obieg układu słonecznego wokół jądra galaktyki.
Zatem z drugiego prawa hermetycznego wnioskujemy, że istnieje harmonia i zgodność pomiędzy wszystkimi płaszczyznami rzeczywistości. Każdy element wszechświata został wygenerowany przez jedno źródło, czyli podlega tym samym prawom uniwersalnym. Zrozumienie tej zasady ma praktyczne i konkretne zastosowanie w życiu człowieka. Daje możliwość badania, wnioskowania i tworzenia wiedzy na tematy zagadnień, które bez tego narzędzia byłyby przepełnione paradoksami, niejasne i nieuchwytne dla ludzkiego umysłu. Jednak możemy je zrozumieć poprzez zauważenie ich podobieństwa do znanych nam już mechanizmów.
„Starożytni hermetycy uważali to prawo za jedno z najważniejszych mentalnych narzędzi, dzięki którym człowiek był w stanie odsuwać na bok przeszkody, które zasłaniały widok na nieznane”.
Pozostałe części serii Hermetycznej Matrycy znajdziesz TUTAJ.
Z.G.
