Przez dziesiątki tysięcy lat, żywice drzew tropikalnych podlegały skomplikowanym procesom, tworząc skamieliny. Jedną z nich jest kopal pochodzący z Ameryki Południowej. Na pierwszy rzut oka, łudząco przypomina bursztyn. Jest jednak dużo bardziej miękki, jakby nie do końca jeszcze poddał się procesowi skamienienia. Kiedy weźmiemy bryłkę kopalu w dłoń, poczujemy, że jest bardzo plastyczny. Poddany działaniu ciepła wydziela przyjemny, cytrusowy zapach. Ze względu na swoje właściwości, używany jest jako naturalne kadzidło żywiczne.
Czym jest kopal
Kopal jest kopaliną powstałą z żywic drzew tropikalnych, rosnących na półkuli południowej. Wiek bryłek kopala waha się od 10 tysięcy do miliona, czy jak podają inne źródła – do pięciu milionów lat. Nazwa tej żywicy pochodzi z języka Indian zamieszkujących południowe obszary Ameryki Północnej oraz Amerykę południową. Słowo „kopal” pochodzi z azteckiego słowa copalli i oznacza – po prostu „kadzidło” lub „zapach”. To młodszy brat bursztynu. Można powiedzieć, że to bursztyn, który jeszcze nie zdążył całkiem skamienieć. Jest on bardziej kruchy niż bursztyn i pachnie żywicą.
Występowanie
Żywica ta występuje na półkuli południowej, w rejonach Amazonii oraz morskich wybrzeży Ameryki i Afryki. Kopal spotykany jest także na Madagaskarze, w Australii, Nowej Zelandii i Indonezji. Pozyskuje się go z powierzchni ziemi albo z warstw przypowierzchniowych.
Kopal dzielimy ze względu na rodzaj drzew z których powstaje, jak również ze względu na okres, w którym powstał. Wyróżniamy zatem między innymi kopale południowoamerykańskie, zanzibarskie, kauryjskie oraz zachodnioafrykańskie. Oczywiście te podstawowe, wymienione tutaj odmiany, w wielu przypadkach dzielą się następnie na kolejne grupy.
źródło: Tatiana Gerus (Flickr: Kauri Gum)
Magiczne (i nie tylko) zastosowanie
W rytuałach magicznych kopal używany był już przez Majów i Azteków. Indianie umieszczali kawałki żywicy na rozgrzanych kamieniach. Kopal w zetknięciu z gorącym kamieniem zaczynał się rozpuszczać, w czasie tego procesu pojawiał się gęsty, biały dym o charakterystycznym, cytrynowym zapachu. Często z tego, w jaki sposób snuł się ten dym, przepowiadano przyszłość. Do dzisiaj używa się go w czasie ceremonii w szałasie potów, czy ceremonii z grzybami oraz innymi magicznymi roślinami. Olejki eteryczne, które uwalniają się w czasie spalania kopalu, bardzo dobrze wpływają na drogi oddechowe, łagodzą dolegliwości alergiczne i astmatyczne.
Cytrusowy aromat palonego kopalu spowoduje, że poczujemy się lżej. Wyciszymy się i staniemy się otwarci na wysokie wibracje i pozytywne energie. Osiągniemy jasność umysłu, wprowadzimy się w stan harmonii i wyciszenia. Nasze ego stanie się bardziej „przepuszczalne” i będziemy w stanie spojrzeć na wiele spraw z innej perspektywy. Aromat żywiczny ukołysze nas przy każdej medytacji, przy każdym rytuale.
Kopal ma nie tylko właściwości odprężająco-relaksacyjne. Oczyszcza także z negatywnych energii i złych myśli, odpędza złe byty. Właśnie dlatego można go stosować do oczyszczania mieszkań z wszelkiego rodzaju złych energii. Wzmocni nas również energetycznie po przebytej chorobie, uspokoi nasze wzburzone emocje po kłótni z bliskimi. Do naszego domu przyciąga bogactwo i miłość.
Magiczny kopal 
Jak palić kopal
Kopal palimy w sposób typowy dla kadzideł żywicznych. Najlepiej wykorzystać do tego kamienne, specjalne naczynie, rodzaj podstawki, odporne na wysoką temperaturę. Na podstawce podpalamy, niewielki, płaski węgielek trybularzowy. Następnie na żarzący się węgielek kładziemy kawałek żywicy. Pod wpływem ciepła zacznie się wolno topić i uwalniać cenne olejki eteryczne.
PS
Źródła:
instytutnoble.pl/zywice-naturalne/
penny.pl/porady/dary-natury-kopal/
pl.wikipedia.org/wiki/Kopal
