Jesienna równonoc większości osób kojarzy się z końcem lata i początkiem smutnej jesieni, ale dla wierzących, widzących i otwartych to jeden z najpiękniejszych dni w roku. Mniejszy sabat, Mabon, dawne druidzkie święto Alban Elfed, co oznacza Światło Wody, równowagę pomiędzy dniem i nocą. Mabon to piękny czas, zanim świat opanuje noc, aby pochylić się nad tym, co otrzymaliśmy od światła i Słońca w okresie lata. Okres tego sabatu zbiega się z czasem drugich zbiorów. Dawne plemiona – Słowianie, Celtowie, Germanie, w tym czasie świętowali żniwa i dożynki. Był to czas dziękczynny, wypełniony pięknymi rytuałami oddającymi cześć Matce Ziemi oraz Słońcu w podziękowaniu za dobrobyt i zbiory.

Sama geneza nazwy Mabon sięga mitologii celtyckiej, gaelickiej czy galijskiej. Jedni wywodzą ją od Mabona, syna walijskiej bogini Modron. Inni forsują tezę wywodząca tę nazwę od imienia Maponosa, celtyckiego boga młodości i płodności, prawda jest taka, że Mabon jest walijskim odpowiednikiem Maponosa czy irlandzkiego Oengusa lub też rzymskiego Apollina, a sama nazwa Mabon została wprowadzona przez wyznawców Wicca w latach 70-tych XX wieku. W każdej z tych kultur bóg ten odpowiadał za młodość, płodność, polowania i zbiory. Czczono go w podobny sposób – składając ofiary ze zbiorów, wyprawiając ucztę dziękczynną, pijąc świeże wino i celebrując życie i światło. To także sposób odwiecznej celebracji jesiennej równonocy.

Na naszych słowiańskich terenach, święto równonocy jesiennej również było hucznie obchodzone jako Święto Plonów. Były to tak zwane drugie zbiory, głównie zbiory owoców. Nasi słowiańscy przodkowie gromadzili się przy płonących ogniskach, z dziękczynną ucztą i ofiarą składaną bogom, Matce Ziemi i Matce Naturze. Stół stawał się najpiękniejszym ołtarzem, na którym składano wszystkie elementy ofiary – zboża, owoce, miody, ciasta wypieczone ze zbóż i owoców, świeży chleb, wino z gron bieżących zbiorów. Uczta stawała się najpiękniejszym rytuałem, w którym dziękowano bogom, za światło i ciepło Słońca, które swoimi promieniami objęły i ukochały Ziemię, która obrodziła i umożliwiła roślinom wzrost i owocowanie, wodzie za życiodajną siłę, podsumowywano dotychczasowy rok i proszono o łaski na kolejny.

Czym dla nas dzisiaj jest Mabon? Jest to piękny czas odkrywania równowagi, zbierania sił przed jesienno-zimowym czasem wyciszenia i uśpienia. Koło życia i cykl natury w sposób zupełnie oczywisty przygotowują świat do odpoczynku. Od tej chwili wszystkie rośliny i zwierzęta szykują się do zimy. Zwierzęta zaczynają kolekcjonować zapasy, rośliny spowalniają rytm, hamują przepływ soków, by po Samhain zasnąć zimowym snem. Moment jesiennej równonocy to czas na podsumowanie całego roku, naszych doświadczeń, radości i sukcesów, ale także trudności. To chwila wdzięczności za całe piękno świata, które nas otacza i którego kolejny rok mogliśmy doświadczać. Idealny moment na podsumowania i rachunki, na odcięcia i zaproszenia. Ze względu na odwieczne dziękczynne rytuały i towarzyszące temu złoto zbóż, purpurę wina, soczystą zieleń roślin i owoców, symbolika bogactwa i obfitości sprawia, że jest to także doskonały moment dla rytuałów prosperity i zaproszenia Archaniołów Prosperity do naszego życia.

Ostatnie letnie dni warto spędzić na kontakcie z naturą, która przed uśpieniem przybiera najpiękniejsze barwy i migocze swym pięknem w coraz krótszych ciepłych promieniach Słońca. Spacer taki wykorzystajmy na poziomie Duszy i na poziomie materii. Warto zadedykować zarówno sam spacer, jak i sycące naszą Duszę widoki czemuś, co jest dla nas ważne. Materialnie zaś, zebrać swoje małe plony letniego urodzaju, z których podczas Mabonu przygotujemy Mandalę Obfitości. Zbierzmy ziarenka, pestki, żołędzie, ziarna zbóż, kwiaty polne, kamyczki… wszystko, co uznamy za piękne, wszystko, co stanowi dla nas namacalny dowód bogactwa i potęgi Natury. Mandalę możemy zrobić w dowolny sposób, według własnego uznania i poczucia piękna i estetyki. Jeżeli chcemy, aby przetrwała cały rok, warto ją utrwalić i np. powiesić następnie w ramie, czy postawić przy swoim ołtarzu.

Dbając o prosperity, nie możemy zapomnieć o naszych portfelach – jeżeli nie robimy tego na co dzień, to niech to będzie czas, w którym zadbamy o jego zawartość i pozbędziemy się wszelkich starych paragonów i śmieci. W portfelu zostają wyłącznie pieniądze i ewentualnie dokumenty. Pamiętajmy, że rachunki i paragony to materialny dowód wypływu pieniędzy, więc trzymane w portfelu będą pogłębiać braki. Pieniądze lubią być w ruchu, ale zapewnijmy im obrót, wydając je z intencją. Pamiętajcie o tym, że każde działanie i każda energia oraz intencja puszczona w świat, wracają pomnożone przez efekt swojego działania. Nadawajmy więc pieniądzom intencję mnożenia się i przynoszenia radości, tak aby wróciły do nas zwielokrotnione przez efekt.

Tego dnia na naszym ołtarzu niech płoną świece złote, fioletowe oraz zielone, w odcieniu butelkowym. Stół nakryjmy fioletowym lub złotym obrusem na którym ułożymy owoce, warzywa, ziarna, kłosy zbóż. Wszystko, co stanowi dla nas symbol bogactwa natury. Zaprośmy siły sojusznicze, żywioły i wszystkie moce, z którymi pracujemy, aby podziękować im za dotychczasowy rok i jego wszystkie dary oraz zaprosić obfitość materialną, obfitość wiedzy oraz szczęścia. Zaprośmy wszystko, czego nasza Dusza potrzebuje, by rozwijać się i rozkwitać.

Wszystkie nasze nadzieje i plany na kolejny rok, wszystkie życzenia, oddajmy siłom wyższym, aby z mocą naszej wiary i naszej nadziei tu i teraz włączyli je do boskiego planu i materializowali każdego dnia, byśmy za rok o tej porze mogli, patrząc na listę elementów zaproszonych do naszego życia, w naszą przestrzeń i czas, mieli gotową listę dziękczynną.

Mocą trzech czasów trzech, tak niechaj będzie!

Matylda Jagłowska x

Grafika:
https://ayearandadaywicca.wordpress.com
http://www.newminutiae.com/

Podziel się wiedzą: