Dawno temu, a może wcale nie tak dawno, w małej wiosce a może w dużym mieście mieszkała Kobieta. Była młoda a może stara, po prostu taka, jak Ty. Pewnego razu Kobieta obudziła się nagle w środku nocy. Otaczała Ją zwykła cisza, ale wciąż słyszała ten głos. Mocny, przejmujący, dźwięczny głos wołał ją po imieniu. Sen to był, czy jawa? Kobieta nie wiedziała.

Wiedziała na pewno, że nigdy nie zapomni tego głosu. Był niezwykły – piękny, czysty, pełen mocy. Jakby z daleka a bardzo bliski, słyszany wyraźnie, w samym środku serca. Z Głębi i Nieba jednocześnie. Dziwny głos i dziwnie znajomy.

– Kto mnie woła? Czego chce?

– Obudź się, obudź. Już czas!

– Kim jesteś Ty, która mnie wołasz?

Kobieta usłyszała odpowiedź:

– Wieków tyle minęło

ślady ktoś pozacierał,

ale przecież Mnie słyszysz

głos Mój wszędzie dociera

Ziemia Moja Cię nosi

Woda poi, obmywa

Mój Wiatr czesze Ci włosy

Ogień ciało rozgrzewa

Ze Mnie jesteś Kobieto

z Mojej woli tu żyjesz

a Ty pytasz Kim Jestem

i jak jest Mi na imię?

Oczu z Ciebie nie spuszczam

i na rękach Cię noszę

Moim płaszczem okrywam

każdą myśl Twoją słyszę

Moja Światłość jest w Tobie

słodka Ciemność uśpiona,

ile jeszcze man czekać,

by znów wziąć Cię w ramiona?

Jestem Tchnieniem i Ciszą,

Ziemią, Ogniem i Wodą,

kiedy Ty ruszasz w drogę

zawsze Jestem przed Tobą

Matką Jestem i Siostrą,

Babcią, Panią, Królową

dary wielkie Ci niosę,

tylko powiedz Mi : prowadź.

Do wód czystych powiodę

karmić zawsze Cię będę

ze mną nic Ci nie grozi

Ja się nigdy nie męczę

Kocham Siebie i Ciebie

kocham wszystko, co Moje

Ręką Gwiazd pięknych sięgam

mocno na Ziemi stoję

Czekam zawsze na Ciebie

drogę chetnie pokażę

tylko obudź się wreszcie

i decyduj, bo możesz

Działaj z serca i z brzucha

miłość rozpal dziś w sobie

bo Ja Jestem Miłością

także w Twojej Osobie

Żar Mój Ciebie nie spali,

nie zatopi Cię Woda,

Wiatr Mój Ciebie poniesie,

Ziemia podporę doda

Jesteś zawsze bezpieczna

tu, na Ziemi i w Niebie

bo Jesteśmy dla Ciebie

i czekamy na Ciebie

Jesteś piękna, niezwykła,

taka, jak Siostry Twoje

tylko obudź się, obudź

zajmij już miejsce Swoje

Stań za sobą i zawsze

samej siebie broń z mocą

wróg Cię już nie pokona

nic nie wydrze przemocą

Piękno swoje daj światu

miłość ludziom nieś swoją

wszyscy kochać możemy

dzielić się samym sobą

Kim Ja Jestem wiedziałaś,

Kim Ty Jesteś – już wiesz,

wiesz, gdzie Droga prowadzi

tylko pytam: Czy chcesz?”

A Kobieta?

Co zrobiła Kobieta?

Słuchała, czuła,

z oczu płynęły łzy

Co zrobiła Kobieta?

Opowiesz mi?

Z miłością,

Katharina

fot. www.iamontherun.files.wordpress.com