Słowo Ostara to tylko jedna z nazw stosowanych dla obchodów wiosennej równonocy. Równonoc wypada zazwyczaj 20 lub 21 marca. Czcigodny Bede powiedział, że pochodzenie słowa Ostara pochodzi od Eostre, germańskiej bogini wiosny. Oczywiście, jest to również ten sam czas, co początek celebracji chrześcijańskich świąt wielkanocnych, a w wierze żydowskiej odbywającej się Paschy. Dla wczesnych pogan w krajach germańskich, był to czas świętowania nowego sezonu zasiewu i upraw.
Ludy celtyckie zazwyczaj nie obchodziły Ostary jako święta, chociaż żyli w zgodzie ze zmianą pór roku.
Starożytni Majowie prawdopodobnie także celebrowali równonoc, jak pisze portal History.com:
„W ruinach Chichen Itza, starożytnego miasta Majów w Meksyku, tłumy zbierają się podczas równonocy wiosennej (i jesiennej), aby popatrzeć, jak popołudniowe słońce tworzy cienie przypominające węża poruszającego się po schodach piramidy Kukulkan, zwanej także El Castillo o wysokości 24 metrów. W równonoc wiosenną wąż schodzi z piramidy, aż zlewa się z dużą, wężową rzeźbą głowy u podstawy konstrukcji. Wiemy, że Majowie byli wykwalifikowanymi astronomami, lecz nie wiadomo czy specjalnie zaprojektowali tą piramidę, by dostosować ją do równonocy i stworzyć efekt wizualny”.
Rozpoczyna się nowy dzień
Dynastia perskich królów zwana Achemenianami obchodziła wiosenną równonoc podczas festiwalu No Ruz, co oznacza „nowy dzień”. Jest to święto nadziei i odnowienia, które i dziś obserwuje się w wielu krajach perskich i ma swoje korzenie w Zaratusztrianizmie.
W Iranie festiwal zwany Chahar-Shanbeh Suri ma miejsce tuż przed rozpoczęciem No Ruz, podczas którego ludzie oczyszczają swoje domy i przeskakują nad płomieniami ognia aby powitać 13-dniowe święto No Ruz.
Szalony jak marcowy zając
Równonoc wiosenna to czas płodności i siewu nasion, więc i sama natura wydaje się robić szalone rzeczy.
W średniowiecznych społeczeństwach w Europie marcowy zając był postrzegany jako główny symbol płodności. Jest to gatunek królika, który przez większość roku aktywny jest nocą, ale w marcu, gdy zaczyna się sezon godowy harcuje przez cały dzień. Samica zająca staje się bardzo płodna, i w zasadzie jest gotowa, i chętna na kolejne mioty, będąc jeszcze w aktualnej ciąży. Jakby tego było mało, samce odczuwają frustrację, gdy są odrzucani przez swoje wybranki i zachowują się nieobliczalnie.
Legendy Mitr
Historia Rzymskiego boga Mitra jest podobna do opowieści o Jezusie Chrystusie i jego zmartwychwstaniu. Urodzony w czasie przesilenia zimowego i zmartwychwstały na wiosnę, Mitra pomógł swoim uczniom wznieść się po śmierci do świata światła. W jednej z legend o Mitrze, który był popularny wśród członków rzymskiego wojska, został poproszony przez Słońce, by poświęcić białego byka. Posłuchał niechętnie, ale w chwili, gdy jego nóż wszedł w ciało byka, nastąpił cud. Byk zmienił się w księżyc, a płaszcz Mitry stał się nocnym niebem. A tam gdzie krew byka spadła, wyrosły kwiaty, a łodygi zboża wyrosły z jego ogona.
Najpiękniej pachnące kadzidła, które oczyszczą energetycznie dom i ofiarują mu wyjątkową woń, znajdziecie w naszym sklepie
Wiosenne uroczystości na całym świecie
W starożytnym Rzymie zwolennicy Cybele wierzyli, że ich bogini ma małżonka, który narodził się z poczęcia przez dziewicę. Nazywał się Attis. Gdy zmarł, zostawał wskrzeszany każdego roku w czasie wiosennego zrównania dnia wg kalendarza juliańskim (pomiędzy 22 a 25 marca).
Rdzenni mieszkańcy Majów w Ameryce Środkowej obchodzili wiosenne święto równonocy przez dziesięć stuleci. Gdy słońce zachodzi w dniu równonocy na wielkiej ceremonialnej piramidzie, El Castillo w Meksyku, jej zachodnia strona jest skąpana w późnym popołudniowym słońcu. Wydłużające się cienie zdają się biec z północnych schodów piramidy na sam dół, dając iluzję schodzącego diamentowego węża. Zjawisko to zostało nazwane „Powrotem słonecznego węża”.
Według Czcigodnego Będę, Eostre była saksońską wersją germańskiej bogini zwanej Ostara. Jej święto odbywało się w pełni księżyca po wiosennej równonocy – czas prawie identyczny jak obchodzona w chrześcijaństwie Wielkanoc.
Nie ma udokumentowanych dowodów na to, ale jedna z popularnych legend mówi, że Eostre znalazła ptaka, rannego, późną zimą. Aby ocalić jego życie, zamieniła go w zająca. Ale transformacja nie była kompletna: ptak przybrał wygląd zająca, ale zachował zdolność składania jaj. Zając ten ozdabiał swoje jajka i zostawiał je jako prezenty dla Eostre.
Więcej o Eostre przeczytasz w artykule: Eostre (Ostara) – bogini wiosny czy neopogańska fantazja?
Współczesne uroczystości
To dobra pora roku na rozpoczęcie sadzonek. Jeśli uprawiasz ogród ziołowy, zacznij przygotowywać glebę do sadzenia późną wiosną.
Uczcij odpowiednim rytuałem, np. rytuałem wiosny (więcej poniżej) równowagę światła i ciemności, najlepiej w momencie, gdy słońce zaczyna przechylać czas na swoją korzyść, i zwiastować powrót nowego wzrostu.
Wielu współczesnych pogan wskazuje Ostarę jako czas odnowy i odrodzenia. Poświęć trochę czasu aby uczcić nowe życie, które cię otacza w naturze – chodź do parku, połóż się na trawie, wędruj przez las. Kiedy będziesz to robić, obserwuj jak wszystko dookoła rodzi się ponownie – rośliny, kwiaty, owady, ptaki. Medytuj nad poruszającym się Kołem Roku i świętuj nastanie wiosny.
PREZENT – RYTUAŁ WIOSNY ORAZ 30% ZNIŻKI NA KURS MAGII
Z okazji wiosennej równonocy mamy dla naszych czytelników wyjątkowy prezent – magiczny Rytuał Wiosny prowadzony przez Wiedźmę Anję, oraz aż 30% zniżki na dwie lekcje Wysokiej Alchemii: „Jak wejść na ścieżkę magiczną”. By odebrać prezenty, wystarczy, że zapiszesz się do naszego newslettera wpisując swoje imię i adres w poniższym formularzu. Dostęp do rytuału zostanie wysłany na podany adres email.
Źródło: thoughtco.com/history-of-ostara-the-spring-equinox-2562485
Grafika: pixabay.com
