Historia Sikhizmu rozpoczęła się stosunkowo niedawno. Początki tej nadzwyczajnej religii sięgają dopiero XV wieku. Mimo iż wyznanie to jest mieszanką hinduizmu i islamu, posiada swoje odrębne tradycje, przekonania i cele. Co więc sprawia, że sikhizm jest tak wyjątkowy?

Na świecie znajduje się około 24 miliony osób, które praktykują sikhizm. Sikhowie, bo tak niekiedy nazywani są wyznawcy sikhizmu, żyją głównie w indyjskim Pendżabie, ale posiadają równie liczną grupę zwolenników rozsianą po USA i na terenie Imperium Brytyjskiego. Jest wiele powodów przez, które religia ta nie mogła przedostać się do większej liczby odbiorców. Jednym z nich były prześladowania ludzi, którzy nie popierali religii islamu, zarządzone przez Cesarzy z dynastii Mogołów.

Legenda o pierwszym Guru

Pierwszą osobą, która głosiła nauki sikhizmu był mężczyzna o imieniu Nanak. Historia początku religii opowiadana z pokolenia na pokolenie, jest nadzwyczaj ciekawa. Nanak pewnego dnia wybrał się nad rzekę, wieczorem gdy nie wracał do domu postanowiono go poszukać. Na miejscu, w którym odpoczywał znaleziono jego rzeczy i drogocenne przedmioty, uznano więc, że utonął. Jednak trzy dni po tym wydarzeniu Nanak powrócił do swojej wioski i do rodzinnego domu. Pierwsze doby po powrocie mężczyzna siedział samotnie i całymi dniami milczał, aż w końcu obwieścił: “Nie ma muzułmanów i hindusów. Czyją ścieżką mam pójść? Bóg nie jest ani hindusem ani muzułmaninem, a ścieżka, którą pójdę, jest boża”. Po jakimś czasie wyjaśnił swoją nieobecność. Twierdził, że został zabrany na boski dwór, gdzie mianowano go na posłańca Bożego, którego zadaniem będzie pokazać światu prawdziwe oblicza boskości.

Ludność zaczęła mówić na Nanaka – Guru, a on w tym czasie stworzył swoją pierwszą Mantrę, którą nazwano Mantrą Podstawową. A brzmi ona: “Byt jest jeden. Prawda – oto jego imię. On jest stwórcą wszystkiego. Nie ma w Nim obawy. Nie podlega narodzinom i śmierci. Samoistny. Poznany dzięki łasce Prawdziwego Guru”.

Po śmierci Nanaka wyznaczano kolejnych przedstawicieli sikhizmu. Łącznie było ich dziesięciu, każdy dopełniał tą religie nowymi cechami. Ostatni, dziesiąty – Guru Gobind Rai, zakończył drogę wysłanników w postaci ludzkiej i głoszącym prawdy sikhizmu stała się święta księga Guru Granth Sahib.

Może cię również zainteresować artykuł: Wierzenia Aborygenów i życie po konfrontacji z białym człowiekiem

J Singh [CC BY-SA 2.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.0)], via Wikimedia Commons

W naukach pierwszego Guru, Nanaka, można dostrzec elementy pochodzące z wyznania islamu, jak na przykład, brak możliwości wcielania się w Boga. Dodatkowo nauki zawierają w sobie pierwiastek religii hinduizmu, jest to między innymi edukacja o reinkarnacji, nirwanie i medytacji. Religia sikhizmu jest monoteistyczna, uznaje jednego Stwórcę, którego można czcić nazywając go na przykład Kryszną, Jahwe lub Allahem. Prawdziwy Bóg jest jeden, lecz ma wiele imion. Religia ta nie akceptuje przemocy, kar, a w szczególności wojen o podłożu wyznaniowym, jest im srogo przeciwna, skupia się na problemach etycznych i społecznych. Nie dzieli ludzi ze względu na dobytek, kolor skóry, płeć czy wiarę, wszyscy są równi wobec Boga.

Guru w wyznaniu sikhizmu nauczali jak osiągnąć zbawienie. Twierdzili, że dzięki medytacji nad którymkolwiek imieniem boskim, można ujrzeć prawdziwe oblicze samego Boga. Prowadzili ludność tak, aby mogła połączyć się ostatecznie ze Stwórcą.

Sikhism wymaga od swoich wyznawców przestrzegania zasad moralności. Ze względu na uczciwość wyznawcom nie można zajmować się hazardem, sprzedażą tytoniu, narkotyków i alkoholu. Cały dzień powinien opierać się na uczciwej pracy i pojednaniu z Bogiem dobrymi uczynkami. Trud włożony w aktywność fizyczną jest otoczony głęboką czcią. Dla sikhów nie ma zajęć, które przynoszą wstyd, każda praca jest dobra, ale tylko pod warunkiem, że została ona odpowiednio, sumiennie wykonana. Wyznawca powinien utrzymywać się samodzielnie i unikać zapomogi, dodatkowo czynna służba dla społeczności, a tym bardziej dla potrzebujących jest obowiązkiem. Miejsce dla zagubionego wędrowca zawsze znajdzie się w domu sikhów. Każdy kto staje się wyznawcą tej wiary musi przestrzegać diety, która opiera się na wyeliminowaniu jakiegokolwiek mięsa. Dozwolone jest jedzenie nabiału, jaj i innych produktów pochodzących od zwierząt.

Ludzie oddający cześć jedynemu Stwórcy muszą przestrzegać również “Kodeksu 5 K”. Są to przedmioty i cechy charakterystyczne, które wyróżniają wyznawców spośród ludności.

1. Kesa – sikhowie nie obcinają włosów na głowie, a mężczyźni dodatkowo zarostu. Jest to znak doskonałości Boga. Włosy powinny być czesane przynajmniej dwa razy dziennie i osłaniane przez turban umieszczony na głowie.
2. Kangha – jest to grzebień, który powinien znajdować się w kieszeni. Z jego pomocą można rozczesać długie włosy.
3. Kaććh – są to krótkie spodenki noszone pod ubraniem.
4. Kirpan – jest to krótki stalowy miecz lub sztylet, który ma służyć do obrony. Jest również symbolem potęgi duszy.
5. Kara – jest stalową bransoletą, zakładaną na prawym ramieniu. Ma za zadanie przypominać o jedności człowieka z Bogiem.

Źródło: pixabay.com

Najważniejszym miejscem kultu jest tak zwana “Złota Świątynia”, znajdująca się w Amritsarze. W tej budowli przechowywana jest oryginalna księga Guru Granth Sahib. Najbardziej uniwersalnym symbolem sikhów jest “Khalsa”. Znak ten reprezentuje główne idee religii. Obosieczny miecz umieszczony w środku wyraża nieograniczoną wiedzę Bożą, a swoimi ostrzami rozdziela on prawdę od kłamstwa. Pierścień umieszczony wokół miecza symbolizuje doskonałość Boga, natomiast sztylety reprezentują duchową i czasową misje spełniania obowiązków wobec społeczności i Stwórcy.

Religia sikhizmu posiada srogie zasady dotyczące uczciwości i życzliwości, mimo, iż jest to obowiązkiem – być wobec społeczności oraz Boga sumiennym i pracowitym, ludzie chętnie służą pomocą i ochoczo wykonują swoje zadania. Sikhowie są otwarci na nowe znajomości, nie obawiają się obcych, a przede wszystkim nie gardzą innymi. Szlachetność jest ich stylem życia, który przybliża ich do jedynego Boga, który posiada wiele imion. Moglibyśmy uczyć się od nich, jak stać się bezinteresownymi, pracowitymi ludźmi, którzy pomagają nie oceniając, a dodatkowo czerpiąc z tego radość.

Może cię również zainteresować artykuł: Efekt Maharishiego, czyli jak na ciebie zadziała medytacja transcendentalna

Aniela Frank

Źródła:
religie.424.pl/sikhizm,750,article.html
racjonalista.pl/kk.php/s,1513
encyklopedia.pwn.pl/haslo/sikhizm;3975157.html
bez-granic-przez-swiat.pl/indie-sikhizm
sapno-main-india-hai.blogspot.com/2014/02/sikhizm.html

Podziel się wiedzą: