Krakowski kościół św. Katarzyny na Kazimierzu, tłum ludzi z różami o różnych porach dnia. Turyści w meleksach i zwykli przechodnie zatrzymują się z pytaniem: o co tu chodzi? Gdzie idą ci wszyscy ludzie, i po co? Dopiero koło 20 wieczorem ul. Augustiańska w Krakowie wraca do zwykłego, codziennego rytmu na kolejny miesiąc. 22 dnia każdego miesiąca, ta okolica w Krakowie i przypuszczalnie we wszystkich miejscach na świecie związanych ze św. Ritą, zmienia się w różany ogród.

Miejscowi i przybysze z oddalonych krańców Polski, przychodzą wtedy do kościoła pomodlić się, podziękować za uzdrowienie, ciążę, znalezienie pracy, siłę, moc, za wszystko, poprosić o pomoc.  Jestem tam nierzadko, i nie tylko 22. Chociaż cząstkę Boga mam w sobie jak każdy, to czasem zapominam. Spotykam ją też czasem w różnych miejscach, niekiedy w innych ludziach albo w przyrodzie. Mam poczucie, że to taka serdeczna koleżanka, jest daleko, a jednocześnie blisko, zrozumie, wysłucha, czasem odpowie, chociaż nie zawsze, co się niejednokrotnie okazywało najlepszą opcją. Piszę do Niej czasem listy: „św. Rito pewnie masz ważniejsze sprawy na głowie, ale jakbyś jednak miała chwilę to pamiętaj o…”

Kim była św. Rita?

Święta Rita z Cascia była w jednym życiu żoną, matką, wdową i siostrą zakonną. Jej symbolem jest róża, być może dlatego, że miłość i ból były w jej życiu nierozdzielne. Za jej wstawiennictwem dokonanych zostało wiele uzdrowień i cudów w sprawach wszelkiego rodzaju. Doskonale zna sprawy beznadziejne, jest wzywana w sytuacjach bez wyjścia. Rozbrajała miłością oraz głębokim pragnieniem pokoju i zgody. Jedyna święta, która miała na czole stygmaty korony cierniowej, które utrzymywały się przez 15 lat. Mistyczka OESA (Ordo Eremitarum S. Augustini) – Zakon Pustelników św. Augustyna – augustianie eremici. Jej ciało przechowywane  od 5 wieków w szklanej trumnie w bazylice w Cascia, pozostaje w nienaruszonym stanie.

W momencie kanonizacji zostało potwierdzonych 300 łask otrzymanych dzięki jej wstawiennictwu. Jedynie w 1457 r. zostało potwierdzonych pisemnie jedenaście cudów. Największy miał miejsce 25 maja tegoż roku, niewidoma Battista d’Angelo odzyskała wzrok dzięki modlitwie przed grobem świętej.

Historia św. Rity w pigułce

Urodziła się i żyła we Włoszech w średniowieczu, na przełomie XIV i XV wieku, nieopodal  Cascii, w pobożnej i katolickiej rodzinie. Kiedy się urodziła, jej rodzice Amata Ferri i Antoni Lotti byli w podeszłym wieku i pojawienie się dziecka, jakkolwiek śmiesznie by nie brzmiało, było dla nich niespodzianką.

Od dzieciństwa chciała zostać zakonnicą, o co gorąco się modliła. Jednak rodzice wydali ją za mąż wbrew jej woli za człowieka, który delikatnie mówiąc nie traktował jej dobrze przez 18 lat trwania małżeństwa, aż do czasu kiedy został zamordowany. Z tego małżeństwa Rita miała 2 synów, którzy prawdopodobnie chcieli pomścić śmierć ojca. Rita gorąco się modliła żeby Bóg nie dopuścił do kolejnego przelewu krwi. Wkrótce jej dwaj synowie zmarli.

Wtedy Rita wstąpiła do klasztoru Augustianek-Eremitek w Cascii. Nie stało się to deus ex machina, gdyż trzy razy ze względu na bycie młodą wdową, odmówiono jej przyjęcia do zakonu. Legenda głosi, że pewnego razu podczas modlitwy ukazał się jej Jan Chrzciciel, św. Augustyn i Mikołaj z Tolentino, którzy zaprowadzili ją do klasztoru i zniknęli. Siostry w klasztorze Marii Magdaleny zdziwione faktem, że Rita znajduje się za murami klasztoru bez wyważania, ani otwierania drzwi przejęły ją. W trakcie jednej z wizji otrzymała rany od korony cierniowej Chrystusa, które miała do końca życia. Stało się to na jej prośbę po modlitwie w Wielki Piątek, kiedy prosiła Jezusa żeby umożliwił jej uczestniczyć w swoim cierpieniu.

Pszczoły

Rita jako niemowlę zostawała pod drzewem, kiedy jej rodzice pracowali w polu. Pewnego razu przechodził obok niej człowiek z poranioną ręką, spieszył się do domu żeby ją opatrzyć. Ze zdziwieniem zobaczył, że nad kołyską dziewczynki latają roje pszczół, w tym też wlatują jej do ust i nic się nie dzieje, a dziecko się śmieje. Chciał je odgonić, a kiedy odsunął rękę zobaczył, że jego rana zniknęła.

Motyw pszczół wchodzących i wychodzących z ust znany był w starożytnej Grecji, gdzie pszczoły latały nad cudownymi dziećmi, rozdając im dary muz. Plaster miodu leżał na ustach Platona, pszczoły karmiły poetę Pindara. W mitologii germańskiej funkcjonuje mit o natchnieniu poety Odyna, który ukradł miód gigantom, stąd poezja nazywana jest miodem Odyna. W Starym Testamencie symbolika pszczół jest podobna jak w mitologii greckiej.

Róże

Tuż przed śmiercią Ritę przyszła odwiedzić kuzynka. Legenda głosi, że św. Rita poprosiła ją aby przyniosła jej różę z ogrodu. Co zadziwiające, w środku ciężkiej zimy zakwitły róże. Niektórzy biografowie wspominają też o dojrzałych figach znalezionych na śniegu, ale nie jest to rozpowszechniony symbol związany ze świętą. Figa jest symbolem płodności oraz mądrości – figi były ofiarowywane Atenie bogini mądrości.

Róże symbolizują rozwijające się sekrety Boga w człowieku, i reprezentują wyżej rozwinięte serce mistycznej duszy. Róża to też metafora perypetii życia, bólu wśród piękna. W starożytnej mitologii jest atrybutem Wenus, bogini miłości. Wieńce z róż nad głowami świętych oznaczają, że dostąpili oni daru Miłości. Różą nazywana bywa też Matka Boska. 5 ran Jezusa to też róża.

Czego można uczyć się od św. Rity

Rita niemało w życiu wycierpiała, straciła męża i dwoje dzieci. Można się od niej na pewno uczyć zawierzenia Bogu i bezgranicznej miłości. Kiedy spotyka nas w życiu coś nie po naszej myśli, kompletnie różne od naszych wyobrażeń, mamy najczęściej 2 wyjścia, zbuntować się albo zawierzyć i zaufać, że tak jest dobrze, bez względu na to jak jest.

Od św. Rity możemy też czerpać naukę kontemplacji i żarliwej, głębokiej modlitwy. Podobnie jak św. Augustyn, trwała w modlitwie często przez całą noc i była zasmucona, kiedy noc, a tym samym jej modlitwa dobiegała końca. Rita w całym swoim życiu pokładała nadzieję w Jezusie, jest głosicielką pokoju. Kiedy dookoła pełno przemocy, ona szuka zgody i światłości. Rita jest świetną nauczycielką przebaczenia i akceptacji życia takim jakie jest. Św. Jan Paweł II w sześćsetną rocznicę jej śmierci powiedział, że jej przesłanie koncentruje się na typowych elementach duchowości: na gotowości przebaczenia i akceptacji cierpienia, nie poprzez bierne poddanie lecz przez moc miłości do Chrystusa, który szczególnie w wydarzeniu ukoronowania cierniem wycierpiał, wraz z innymi upokorzeniami, okrutną parodię swojego królowania. Doskonale opanowała sztukę doświadczania życia, niepoddawania się.

W procesie beatyfikacyjnym badane były pierwsze cuda, począwszy od uzdrowienia stolarza przygotowującego dla Niej trumnę, poprzez uzdrowienie 7-letniej dziewczynki, 70-letniego mężczyzny, mniszki z Cascii, po uzdrowienia i cuda dziejące się każdego dnia.

Św. Rita jest uznana za św. w kościele katolickim co nie zmienia faktu, że jest uznawana przez szerokie grono ludzi w ogóle, bez względu na wyznanie albo identyfikację religijną, bądź jej brak. Z prośbą o jej wstawiennictwo do Boga modlą się po prostu ludzie, którzy tego potrzebują.

Przeczytaj również artykuł: Kim był Jezus – prawdy i mity

Chcesz poznać i inne postacie Mistrzowskie, takie jak Budda, Saint Germain, czy Sai Baba i nauczyć się korzystać z ich mądrości, czerpać od nich wysokie wibracje i zwiększać świadomość ich nauk? Zapisz się na webinar: Postacie Mistrzowskie

Ewelina Wójcik

 

Źródła:
Mario Polia, „Rita z Cascia Życie prawdziwe”, Wyd. Polskiej Prowincji Zakonu św. Augustyna, Kraków 2015 
„Święci na każdy dzień. Patroni naszych imion”, Bertelsmann Media sp. z o.o., Warszawa 2000
http://www.sainte-rita.net/sainte-rita/vie-de-sainte-rita/sainte-causes-perdues-desesperees
http://www.vismaya-maitreya.pl/wielcy_ludzie_sw_rita_z_cascia
http://ogrod.augustianki.pl
Zdjęcia:
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:S.Rita_da_Cascia.jpg
https://unsplash.com/photos/7IeNIvi0X_0
Zdj. figury św. Rity archiwum prywatne autorki tekstu