Indianie Hopi to mieszkańcy Ameryki Północnej, z grupy Pueblo (plemiona indiańskie Arizony i Nowego Meksyku). Żyli w zgodzie ze Wszechświatem, ponoć uczyli się od kosmitów, zainspirowali nas do świecowania uszu. Jakie jeszcze tajemnice skrywa w sobie to plemię?
Podstawą etyki Indian Hopi jest harmonia z wszelkim stworzeniem. Według nich wszystkie żyjące istoty są ze sobą spokrewnione i duchowo współzależne. Nie tylko ludzie, a również zwierzęta i natura. Ziemia podczas wiosny była traktowana jak brzemienna kobieta. Nie jesteśmy na Ziemi jako władcy, a jako bracia, mała część dużej całości. Podstawowym zadaniem ludzi jest utrzymywanie harmonii we wszechświecie. Każda czynność może mieć wymiar religijny, nie ma rozróżnienia na sacrum i profanum, bo życie to nierozerwalna część praktyk duchowych. Sami Indianie Hopi wierzyli w posiadanie w sobie elementu sacrum – oddechu (hikwsi). Negatywne myśli i uczucia członka plemienia mogły mieć wpływ na rzeczywistość wokół, w tym na panującą suszę. Susza była rozumiana jako konsekwencja nieodpowiedniej postawy etycznej oraz złej relacji z Matką Ziemią.
Stworzyli oni liczne rytuały, w tym bogaty zasób tańców rytualnych. Najbardziej znany był Taniec Węża podczas Święta Węża – niewiarygodnie odważny, gdyż tancerze utrzymywali w zębach żywe węże.
Źródło: pixabay.com
Droga Hopi
Droga Hopi to spójny kodeks. Jest to obowiązek każdej jednostki, która zawsze jest integralną częścią większej społeczności i ma na nią wpływ. Wszyscy są sobie równi i współzależni od siebie. Droga Hopi to delikatność, wrażliwość, pomaganie, dbanie o pozytywne myśli i emocje, i odpowiedzialność za wszelkie żywe stworzenie. Indianie Hopi to strażnicy Ziemi. Należy żyć w zgodzie ze swoją rolą, dbać o siebie i swoje zdrowie oraz wewnętrzną harmonię. Czyni się to nie tylko z myślą o sobie, ale też holistycznie, ujmując swoje życie jako część większej całości. W Drodze Hopi nie ma też miejsca na bezcelowe zabijanie zwierzyny, czy zrywanie roślin. W ten sposób przynosi się szczęście i dobrobyt całej lokalnej grupie, jak i całej Matce Ziemi. Odnawia się też dzięki temu doskonały porządek we Wszechświecie. Według Indian Hopi świat na samym początku był doskonały, to człowiek zaburzył jego harmonię.
Historia nadawania imion
Według Indian Hopi imiona posiadają moc i trzeba je odpowiednio stworzyć. Ojciec nowego członka plemienia prosi swoją matkę o nadanie imienia dziecku. Jeśli ona nie może, to prosi siostrę swojego męża. Poza wyjątkowymi sytuacjami imiona nadają kobiety. Przeważnie mają one jakiś symboliczny przekaz, związany z rośliną lub zwierzęciem. Jednak mogą też nic nie oznaczać. Pierwsze imię jest nadane w dwudziesty pierwszy dzień życia dziecka – to wtedy po raz pierwszy wychodzi ono na Słońce. Wcześniej trzeba je chronić jak ziarenko kukurydzy i przebywa ono w domu. Według wierzeń Hopi narodzili się z Ziemi, a swoje życie rozpatrują w kategorii ziarenka kukurydzy. Podczas uroczystości nadania imienia, odprawiane są również modlitwy o zdrowie i szczęście malca.
Spotkać się można było również z tradycją nadawania imion w zależności od życiowego etapu – przy narodzinach, w okresie dziecięcym (od momentu chodzenia dziecka), po osiągnięciu dorosłości i po śmierci.
Indianie Hopi a… kosmici
Zarówno Indianie Hopi jak i Zuni od wieków opowiadają, że ich nauczycielami były nadprzyrodzone istoty Kaczyni. Miały one przybywać na latających tarczach, co białym ludziom jednoznacznie kojarzy się z kosmitami. To oni poprowadzili Indian w dogodne rejony, nauczyli ich wielu umiejętności i rytuałów. Krążą też przeróżne legendy i opowieści o nich. Indianie rozróżniali ponad 350 postaci, o różnych strojach, maskach i pozycjach.
Łapacze snów
Medycyna naturalna – świecowanie uszu
Mylnie przyjęło się, że sposób świecowania uszu pochodzi tylko od Indian Hopi. Stosowały go jednak indiańskie plemiona obu Ameryk oraz ludność mieszkająca na Wschodzie. W Internecie znajdziemy świece Indian Hopi i opis świecowania uszu lub możliwość zapisania się na taki zabieg. Cóż to takiego? Po pierwsze potrzebujemy specjalną świecę – ręcznie wytwarzaną z naturalnego wosku pszczelego, propolisu i olejków eterycznych. Ma ona kształt rurki, której szerokość odpowiada wielkości kanału słuchowego, a długość dostosowana jest idealnie do zalecanego czasu spalania. Tak, taką świece umieszczamy w małżowinie usznej (wcześniej rozgrzanej masażem) i spalamy ją. Dzięki temu następuje oczyszczenie przewodu słuchowego z woskowiny i produktów wydzielania gruczołów łojowych. Wzmacnia on również odporność organizmu.
Jak przeprowadzić zabieg?
Połóżmy na boku osobę, na której chcemy wykonać zabieg. Pod głowę połóżmy jej małą poduszkę. Na głowę połóżmy ręcznik papierowy z wyciętym otworem na ucho. Masujemy małżowinę uszną przez kilka minut, możemy użyć do tego kremu. Zapalamy świecę, od której następnie zapalamy świecę Indian Hopi i wkładamy ją delikatnie do ucha, dolnym końcem ze srebrną folią, na długość 1,5 do 2,5 centymetra. Świeca powinna spalić się do miejsca oznaczonego paskiem, następnie wyjmujemy ją delikatnie i gasimy w szklance wody. Oczyszczamy ucho, wkładamy watę do środka i przeprowadzamy zabieg na drugim uchu. Nie należy tego dnia moczyć głowy, lepiej też nie wychodzić na zimny dwór tuż po zabiegu. Zabieg można powtórzyć co cztery dni, łącznie trzy do pięciu razy, w zależności od potrzeb.
Zabrania się stosowania zabiegu przy ropnej wydzielinie z uszu, chorobach nowotworowych głowy, przy uszkodzeniu błony bębenkowej oraz przewodu słuchowego zewnętrznego. Niewskazane jest również dla alergików – osób uczulonych na wyroby pszczele.
Wskazania:
- Schorzenia lub przewlekłe stany zapalne uszu, gardła, nosa.
- Stany zapalne zatok przynosowych.
- Migreny lub bóle głowy.
- Przeziębienia.
- Różnego pochodzenia szumy w uszach.
- Niedosłuch.
- W stanach stresu, nerwowości, jak i przy nadpobudliwości.
- Zaburzenia snu.
Może cię również zainteresować artykuł: Oczyszczanie woskiem i jajem – ludowe sposoby na współczesne dolegliwości
Arunika
Źródła:
oswiecenie.com/swiecowanie.htm
zb.eco.pl/bzb/15/hopi.htm
eprzeloty.blox.pl/2016/09/Fascynujaca-kultura-Indian-Hopi-8211-wizyta-w.html
pl.wikipedia.org/wiki/Hopi
