Taoizm to droga do wolności, jak i duchowego wzrostu, indywidualna i wewnętrzna praca każdego z taoistów. Według legend, dawniej była to również droga do nieśmiertelności. Taoizm dzieli się na filozoficzny oraz magiczno-religijny. Przyjrzyjmy się im pokrótce.
Taoizm filozoficzny
Powszechnie uważa się, że taoizm filozoficzny zapoczątkował w VI w. p.n.e. chiński myśliciel Laozi. Napisał on święte pismo Tao-te-king (Księga Drogi i Cnoty), zwaną także Daodejing – stało się ono podstawą taoizmu. Współcześni badacze jednak podważają prawdziwość tego twierdzenia. Uważają, że pismo powstało w III w. p.n.e.
Tao w języku chińskim oznacza drogę. W taoizmie jest to bezosobowy pierwiastek, który był przed wszystkim, przed całym stworzeniem. Pojąć go można tylko na podstawie doświadczenia oraz kontemplacji. To naturalny porządek wszechświata. Tao to tajemnicza siła nieustannie podlegająca zmianie, która przenika wszystko i wszystko w sobie zawiera. Zmiana to jedyna stałość we Wszechświecie. Zewnętrzny przejaw tao, to energie ying (pasywna, ciemna, żeńska energia) i yang (aktywna, męska, jasna energia). Wszystko ma w sobie te energie i bazuje na przeciwieństwach. Stąd dobro i zło nie są czymś czarno – białym. Wszystko ma dwie strony medalu. Świat duchowo materialny jest tutaj jednością. Człowiek ma rozwijać swoje wnętrze. Powinien wieść skromne życie w zgodzie i w bliskości z naturą, w odosobnieniu. Cywilizacja jest negowaniem naturalnego porządku, dlatego tak ważny jest powrót do natury. Należy żyć bez sprzeciwiania się naturalnemu porządkowi świata. Być obojętnym wobec spraw doczesnych. Dążyć do wolności i wyzbyć się namiętności oraz pragnień. Poprzez swoją praktykę osiągnąć stan życia w zgodzie z tao, określany “powrotem do dzieciństwa”. Ważna jest również zasada niedziałania – wuwei. Bierność lub raczej neutralność, czyli brak sprzeciwu, jest drogą do szczęścia. Działania należy podejmować w zgodzie z tao. Kolejną istotną zasadą jest de – każda rzecz ma naturalne przeznaczenie i należy używać wszystkiego zgodnie z tym.
Może cię również zainteresować: 9 części ludzkiej duszy, czyli koncepcja starożytnego Egiptu
Taoizm religijny
Ważnym punktem zwrotnym była przemiana taoizmu w politeistyczną religię w II wieku naszej ery. Za założyciela uważa się Czang-Tao-LingTo. Właśnie ten nurt magiczno-religijny, jest sprzeczny z pierwotnymi założeniami Księgi Drogi i Cnoty. Czerpie on zarówno z innych religii wschodu, jak i z zabobonów oraz alchemii. Zaczęto skupiać się na odpowiedniej diecie, ćwiczeniach, kontroli oddechu, medytacji, praktykach seksualnych mających na celu wydłużenie życia. Tu swoje zastosowanie znalazło również feng-shui – poszukiwanie naturalnej równowagi energetycznej w otoczeniu ludzi. Przejęto też teorię o wzajemnym dopełnianiu się we Wszechświecie energii ying i yang. W alchemii poszukiwano kamienia filozoficznego. Tworzono również specjalne mikstury, a przy tej okazji stworzono proch strzelniczy. Wszystko to związane było z poszukiwaniem drogi do nieśmiertelności i ukierunkowaniem na zachowanie zdrowia. Wierzono, że w organizmie człowieka działają duchy decydujące o rozwoju organizmu. Aby osiągnąć nieśmiertelność, należało rozpoznać które duchy za co są odpowiedzialne. Wokół tego obrosły legendy o latających na obłokach, nieśmiertelnych taoistach. Przekazywano je pod postacią bajek o grupie Ośmiu Nieśmiertelnych. Taoizm nawet na krótko w V w. n.e. został oficjalną religią Chin. Później jednak zastąpił go konfucjanizm.
Może cię również zainteresować: Animizm – życie, oddech, dusza. Teoria, według której czynnik duchowy jest podstawą wszechobecnego istnienia
Taoizm współcześnie
Znak ying i yang funkcjonuje powszechnie w popkulturze. Dziś możemy mieć tao wystrój wnętrz, czy biżuterię. O zasadach taoistycznych usłyszymy w sadze Gwiezdnych Wojen. W księgarniach znajdziemy wiele, mniej lub bardziej wartościowych książek traktujących o taozimie. Z drugiej strony można też zagłębić się w filozofię tao i poszukać w niej tego, co wciąż jest aktualne. Odrzucenie pragnień i wysokich ambicji w dobie konsumpcjonizmu i pracoholizmu może być przydatne. Teoria ying i yang może pomóc uwolnić się od postawy oceniającej, nazywającej co jest dobre, a co złe. Nie istnieje przecież dzień bez nocy i odwrotnie. Wszystko ma swoje dwa bieguny. Powrót do natury w dobie wielkich aglomeracji miejskich, może dać wytchnienie od zgiełku miast. Skupienie się na pracy wewnętrznej i odnalezienie nauczyciela w sobie oraz świadomość, że wszyscy jesteśmy jednością, może być pokrzepiające w dobie indywidualizmu i eskapizmu. Tao może być drogą i współczesnych ludzi. Zachęcam do wnikliwej eksploracji i kontemplacji tej ścieżki i znalezieniu w niej esencji, która pozwoli w osobistym rozwoju duchowym w dobie zabieganego świata, w którym dano nam żyć.
Może cię również zainteresować: Masaż Taoistyczny – droga do wielowymiarowej błogości
Arunika
bibliografia:
www.salon24.pl/u/ankang55/805119,taoizm-i-konfucjanizm-dwie-religie-czy-dwie-filozofie,2
bogactworeligijne.blogspot.com/2014/01/taoizm.html
archiwum.wiz.pl/1996/96013400.asp
przewodnikduchowy.pl/sd/dao.php
salon24.pl/u/wieslawpilch/423527,taoizm-droga-ku-doskonalosci
