Składu chemicznego minerału znanego jako czaroit nie udaje się precyzyjnie ustalić, mimo zaawansowanej technologii, jaką dysponuje ludzkość. Tajemnica spowija czas, sposób i okoliczności jego powstania, odnalezienia, występowania i wydobywania. Jego nazwa rozgrzewa umysły i powoduje, że nawet ludzie, którzy nie mają wiele styczności z ezoteryką rozumieją, jak wielka kryje się w nim moc.

Jest rok 1974, geolog o nazwisku Dietmar bada Masyw Muruński w Rosji, położony nad rzeką Czarą. Podczas badań naukowiec natrafia na nieznaną sobie skałę. Opisał ją wstępnie jako łupek cummingtonitowy. 26 lat później, w roku 1974, kolejny rosyjski geolog ponownie odnajduje skałę i, z racji jej piękna i struktury, postanawia podarować jej fragment swojej małżonce, również geologowi. Kobieta urzeczona prezentem, postanowią poddać skałę badaniom.

Okazało się, że minerał ten nie był do tej pory znany nauce, a jego skład chemiczny, mimo wielu prób, nie dał się określić, będąc bardziej niż skomplikowanym. Trzy lata zajęła droga administracyjna nowo odkrytej skały od rozpoczęcia badań do dnia, w którym Komisja Nowych Minerałów przy Międzynarodowym Stowarzyszeniu Mineralogicznym nadała minerałowi oficjalną nazwę.

Co ciekawe, czaroit nie zawdzięcza swej nazwy magii, którą budzi, tylko rzece Czarze, nad którą został odnaleziony po raz pierwszy i gdzie można go do tej pory odnaleźć. I wyłącznie tam. Ten kamień występuje bowiem tylko w jednym miejscu na świecie. W tym samym, w którym go odkryto i – jak donoszą wyniki badań – powierzchnia jego występowania obejmuje jedynie 10 kilometrów kwadratowych.

Czaroit zazwyczaj ma barwę wahającą się pomiędzy różnymi odcieniami fioletu i koloru liliowego. Z racji tego, że ciężko ustalić skład chemiczny skały, trudno określić również z czego wynika jego zabarwienie. Domniemywa się, że wpływ na to może mieć mangan, który w naturze może wybarwiać na podobne odcienie, jednakże udało się ustalić, jest go w czaroicie po prostu za mało, by mógł istotnie zmieniać jego kolor. Co więcej, w tym maluśkim złożu występują również inne odmiany kolorystyczne. Znaleziono kamienie o barwie białoszarej, złotawej czy wręcz brunatnej. Wiele fragmentów złoża charakteryzuje się nieregularnymi barwnymi plamami.

Właściwości czaroitu zostały podzielone na dwie grupy: dotyczące psychiki i duchowości oraz te namacalne, fizyczne.

Ustalono, że kamień ten cudownie wpływa na każdego, kto podejmuje niełatwą ścieżkę rozwoju duchowego. Noszenie przy sobie czaroitu lub praca z nim działa dwojako. Z jednej strony sprowadza duchowość do poziomu ziemi, a tym samym mocniej osadza nas w Tu i Teraz. Z drugiej strony powoduje podniesienie energii ziemskiej do naszej czakry korony, przez co pozwala nasycić nam swoje codzienne życie boskością. Ta energetyczna skłonność syberyjskiego kamienia sprawia, że ludzie, którzy z nim pracują, odczuwają pewnego rodzaju harmonię oraz wiedzą, że jedynie połączenie strefy ziemskiej i boskiej pozwala osiągnąć zrozumienie nie tylko samego siebie, ale również umiejętność widzenia więcej i pokonywania strachu. Nie bez kozery nazywa się go Kamieniem Jasnowidzów.

Temu fioletowemu skarbowi ziemi można przypisywać wiele pojedynczych cech, ale kiedy połączymy każdą z nich z pozostałymi, uzyskujemy jeden ogólny obraz: czaroit wprowadza harmonię. Rozwija umysł i umiejętność kontaktowania się z samym sobą, z Istotą Najwyższą, z przyszłością, z Ziemią, z własną energetyką, z własną duszą. A przecież takie poznanie siebie i świata jest istotą pracy nad sobą, nad swoją energetyką, nad dobrnięciem do początków wszystkich negatywnych wzorców. Czaroit więc pozwala na oczyszczenie duszy, na świadome przepracowanie popełnionych błędów i podjęcie nowej, bardziej świadomej ścieżki.

---

BRANSOLETKA Z CZAROITU

---

Co więcej, ludzie, którzy pracują z tym wymagającym kamieniem są zdania, że jego działanie jest tak silne w strefie wydobywania z psychiki tego, co ukrywamy lub tego co jest w dniu codziennym poza naszym zasięgiem, że nie jest to kamień polecany tym, którzy nie nabrali wprawy i nie poznali siebie samych na tyle, by wzmacnianie swych praktyk czaroitem było bezpieczne.

To strefa duchowo-psychiczna. Natomiast syberyjski minerał wpływa również na nasze ciała w sposób, który odczuć może każdy. Udowodniono, że czaroit świetnie sprawdza się przy wspomaganiu leczenia chorób nerek i wątroby. Jest to podstawowa informacja podawana we wszystkich wzmiankach o tej skale, a jednocześnie dodać mogę, że noszenie go przy sobie wspiera i przyspiesza procesy regeneracji organizmu po przebytych chorobach lub, jeśli zostanie zastosowany we wcześniejszej fazie, pomaga szybciej wyjść ze stanów chorobowych.

Jest to kamień silnie związany z psychiką człowieka, dlatego jego głównymi atutami są skłonności do pomagania przy stanach depresyjnych, lękowych oraz bezsenności. Niweluje zachowania agresywne, wycisza nerwy i sprawia, że właściciel przyjaźniej, cieplej i serdeczniej patrzy na innych ludzi, ale również oni milej go przyjmują. Z pewnością daje poczucie bezpieczeństwa społecznego.

Najnowsze doniesienia sugerują, że miejsce wydobywania czaroitu zostało zamknięte i mówi się nieoficjalnie, że przyczyną jest wyczerpanie złoża. To powoduje, że wszystkie te kamienie które zostały już wydobyte i wypuszczone w obieg pomiędzy zbieraczami, kolekcjonerami, uzdrowicielami, ezoterykami i ludźmi, którzy po prostu zakochują się w pięknym rysunku skały i jej właściwościach, muszą być adekwatnie drogie. I tu należy zwrócić szczególną uwagę, jeśli planujecie zakup czaroitu. Nie polecam sugerowania się okazyjną ceną, obniżką czy kupowaniem formy zmielonej nazywanej pyłem czaroitowym. Jeśli coś jest tak rzadkie, pochodzi z ujęcia zamkniętego, w Rosji, a jednocześnie wykazuje tak potężne zdolności energetyczne – musi swoje kosztować.

Bez wątpienia minerał niesamowicie nastraja energetykę właściciela, pomaga w wielu aspektach życia, jednak wszystko, co tak enigmatyczne, a zarazem tak potężne w swych możliwościach, powinno trafiać do rąk takich ludzi, którzy potrafią zapanować nad tajemnicą syberyjskiego czaroitu.

PS

fot. www.skarbynatury.pl