W dzisiejszych czasach słowo „druid” przywołuje myśl o magii, mistycyzmie i czarach. Jednakże w czasach starożytnych definicja człowieka, który był druidem była zdecydowanie obszerniejsza.

Niestety większa część informacji, jakie posiadamy o starożytnych druidach, to wiadomości z drugiej ręki. Kultura celtycka nie spisywała swoich dokonań czy historii, wszystkie sekrety i tradycje przekazywane były ustnie między członkami. Z ich ustnej literatury świętych pism, modlitw, zaklęć i zasad magii czy wróżbiarstwa, nie ma ani jednego wersu, tłumaczenia, a nawet legendy. Teksty, którymi dysponujemy do dnia obecnego, były spisywane przez inne państwa i ciekawskich przybyszów tylko na podstawie obserwacji i niekiedy rozmów. Żadnych obecnych pism nie możemy nazwać czysto druidzkimi, bez chrześcijańskiego nakładu czy interpretacji. Dlatego informacje te stanowią problem dla współczesnych historyków, którzy próbują zrozumieć kim byli i jak zmieniała się rola druidów z biegiem czasu.

Co wiemy o starożytnych druidach

Uważa się, że druidyzm był częścią kultury celtyckiej i galijskiej. Pierwsze doniesienia o istnieniu druidów w Europie miały swój początek w II wieku przed naszą erą. Pochodzenie wyrazu “driud” nie do końca jest jasne. Najprawdopodobniej wywodzi się od “doire”, irlandzko-gealickiego słowa, które oznacza dąb, czysty symbol wiedzy i mądrości. Zasadniczo słowo druid oznacza wiedzę lub mądrość dębu. Magowie ci studiowali świat przyrody i jego moce. Uważali rośliny za święte, a w szczególności czcili korony dębów.  Druidzi byli niewiarygodnie potężni, z tego względu byli szanowani i uprzywilejowani w swoim społeczeństwie, nie płacili podatków ani też nie musieli brać udziału w bitwach jako żołnierze. Bardzo często we wspólnocie ich słowo było decydujące. Potrafili wyrzucić jednego z członków ugrupowania za złamanie świętych praw i nikt nie mógł im się przeciwstawić. Byli odpowiedzialni za przekazywanie ustnej tradycji religijnej i swojej wiedzy następnym pokoleniom. Podczas rytuałów zajmowali miejsce dzisiejszych kapłanów i to właśnie oni składali ofiary bogom.

Wszystkie aspekty druidyzmu były dobrze zorganizowane i uporządkowane. Począwszy od hierarchii i podziału na klasy, po styl życia i codzienność. W klasach istniały podsekcje, każda grupa posiadała swój indywidualny kolor szat. Najstarszy i najmądrzejszy Druid nazywany Arch nosił złote mieniące się ubranie. Magowie z mniejszym zasobem wiedzy działali jako kapłani, którzy odprawiali rytuały i składali ofiary, najczęściej nosili się na biało. Bardowie ubrani na niebiesko, oddawali się sztuce i muzyce, byli artystami. Znali oni doskonale opowieści, legendy i pieśni. A nowi rekruci wykonywujący mniej istotne zadania ubrani byli na czarno lub brąz.

Może cię również zainteresować artykuł: Horoskop celtycki – twoje totemiczne drzewo

Druidzi i ich droga przez wieki

Przez wieki wyodrębniły się cztery główne okresy w historii, które odnoszą się do duchowości celtyckiej i druidzkiej.

W okresie prehistorycznym, plemiona z europy przemieszczały się na zachód w kierunku Wielkiej Brytanii i Irlandii w momencie cofania się epoki lodowcowej. Ci ludzie posiadali ogromną wiedzę z zakresu astronomii, matematyki i inżynierii. Właśnie w tym okresie rozwinęła się kultura budowania megalitów czy świątyń kamiennych. To w tym wieku powstały wielkie kopce Newgrange i kręgi kamienne w Stonehenge. Parę wieków później nastąpił moment, z którego czerpiemy wszystkie dotychczasowe informacje. Klasyczni pisarze pozostawili po sobie udokumentowane prace na temat Celtów i Druidów. Trzeci okres, który trwał ponad tysiąc lat, rozpoczyna się z nadejściem chrześcijaństwa. W tym czasie duchowość celtycka i druidzka została uszanowana i zachowana przez chrześcijańskich duchownych. Niestety wielu doświadczonych i obeznanych druidów nawróciła się na chrześcijaństwo. Dlatego część opowieści i mitów popadła w zapomnienie lub została nadmieniona. Ostatni decydujący okres rozpoczął się w XVI wieku od rzekomego ponownego odkrycia druidów przez europejskich uczonych. Wraz z tłumaczeniem i drukowaniem klasycznych druidzkich tekstów, magowie odkryli, że ich przodkowie byli dalecy od negatywnych opinii wystawionych przez Kościół. Po tym wydarzeniu zaczęły formować się grupy i stowarzyszenia, zajmujące się celtyckimi i druidzkimi korzeniami. Rozpowszechniały się tematyczne festiwale kulturowe i ten okres przebudzenia przerodził się w renesans, który trwa do dnia dzisiejszego.

Na czym polegała magia i wiedza druidów

Miejsca kultu zwane Świątyniami Druidów były spokojnymi, odosobnionymi obszarami, takimi jak lasy, polany czy kamienne zabudowania. Wyspa Ynys Mon, Anglesey i Wistman’s Wood w Dartmoor są uważane za druidyczne. Prawdopodobnie były to miejsca, gdzie nauczano młodych druidów. Przyswajanie wiedzy trwało około 20 lat, ponieważ były to bardzo skomplikowane nauki i dodatkowo trzeba było uczyć się wszystkich czarów, pieśni i zasad na pamięć.

Druidyzm można określić jako religie szamańską, polegającą na połączeniu ze światem duchów i holistycznymi lekami. Substancje te leczyły ludność lub wywoływały u wrogów choroby. Ich moc skrywała się w żołędziach ze świętego dębu, podobno zajadali się nimi aby posiąść prorockie moce. Ale mimo wszystko, ich role były bardzo różnorodne. Działali jako nauczyciele, filozofowie, uzdrowiciele, sędziowie, astronomowie, naukowcy, czy przepowiadali przyszłość. Większa część ich wiedzy o przestrzeni i ziemi pochodziła z czasów megalitycznych, i przez wieki z zaangażowaniem śledzili ruchy gwiazd i planet na niebie. Obserwowali także cykle słoneczne, księżycowe i sezonowe, oddawali im cześć w 8 głównych dniach świętych.

Może cię również zainteresować artykuł: Magia celtycka – kobiety, kapłanki i matrony

Zwyczaje i święta

Zebrane pierwsze dowody duchowej tradycji Druidów pochodzą z okresu paleolitu. Można znaleźć je w Europejskich jaskiniach otworkowych w Derbyshire, Chauvet, Lascaux a nawet w jaskini Altamira. Tradycja, która rozwijała się w jaskiniach polegała na tak zwanym “odrodzeniu się w świetle dnia”. Kandydaci do inicjacji spędzali noc w kamiennych ścianach i nie zawsze z niej wracali. Ten temat śmierci i odrodzenia pozostawił długą nić w duchowej praktyce przez wieki. Drugą bardzo ważną tradycją Druidów były zbiory jemioły w piątym dniu księżyca. Jest to dzień narodzin miesięcy, lat, jak również wieku. Kapłan ubrany na biało wspinał się na drzewo i rozcinał roślinę złotym sierpem, wszyscy inni zebrani wokół przyjmowali jemiołę ofiarując modlitwy. Ten obrzęd miał na celu przekazać płodność wszystkim jałowym zwierzętom i zniwelować działanie każdej trucizny. Druidzi świętowali Nowy Rok w Samhain. Jest to 31 października, dzień który nazywamy Halloween. Ten dzień był pełen duchowości i mistycyzmu. Zbierano ostatnie żniwa i wyczekiwano nadejścia duchów najbliższych zmarłych. Dzień przesilenia zimowego przypadał na święto Yule. Tego dnia druidzi zasiadali na kopcach ziemi i wyczekiwali całą noc na wschód słońca, aby odrodzić się duchowo raz jeszcze. Natomiast 2 lutego przypadało święto Imbolc. Wszyscy zebrani byli zaangażowani w spożywanie mleka owczego w celu celebrowania macierzyństwa. W wiosenną równonoc obchodzili uroczystość Beltane, odbywała się ona 30 kwietnia jako dzień płodności. Lughnasa był to ważny dzień rozpoczęcia zbiorów, a Mabon był to dzień równonocy jesiennej. Każdy cykl ważnych uroczystości powtarzał się zgodnie z cyklami natury, obrotem planet i samego życia.

Druidzi byli grupą ludzi, których styl życia był podyktowany naturą. Obserwowali dokładnie wszystkie występujące zjawiska pogodowe, zachowanie zwierząt i cykle przyrodnicze. Każde święto i dzień był narzucony przez Matkę Naturę. Posiadali sprecyzowaną hierarchie i srogie zasady, do których każdy musiał się dostosować. Niestety przez chrześcijaństwo, brak zapisków oraz upływ czasu ich tradycje i wiedza popadły w zapomnienie. Na szczęście powoli widzimy odradzanie się kultury i wartości celtyckich.

Aniela Frank

***

Chcesz bliżej poznać Magię Celtycką? Wysłuchaj Lekcji Akademi Ducha:

 Magia Celtycka

Zapraszamy do świata Magii Celtyckiej, w który wprowadzi cię Wiedźma Anja Anna. Poznaj ich tradycyjne wierzenia, czary i metody wpływania na rzeczywistość. Poznaj symbole Magii Celtyckiej i naucz się z nich korzystać, by wspierać swoje działania na każdym kroku. Zanurz się w celtyckie prawa i zwyczaje Druidów oraz odkryj Święte Gaje, a wraz z nimi magię drzew i roślin. Poznaj symbolikę Magii krwi. A na koniec weź udział w Rytuale Anielskim, który przeniesie cię w czasy Celtów.

Źródła:
www.historic-uk.com/HistoryUK/HistoryofWales/Druids/
www.livescience.com/45727-druids.html
www.irishcentral.com/roots/the-history-behind-irelands-ancient-druids
www.gaelicmatters.com/celtic-druid.html
www.crystalinks.com/druids.html