Lawenda wąskolistna
Lawenda lekarska
(Lavandula angustifolia)
Nazwy ludowe: liść Elfów, Narad, Nardus
Rodzaj: męski
Planeta: Merkury
Element: powietrze
Moc: miłość, ochrona, sen, czystość, długowieczność, oczyszczenie, szczęście, pokój
Lawendę używali już starożytni Grecy i Rzymianie (min. napar z kwiatów lawendy był dodawany do kąpieli). W średniowieczu, Lavandula angustifolia, była uznana za magiczną roślinę i afrodyzjak. Zapach lawendy miał „zmiękczać serce” i tworzyć harmonijny klimat stworzony do miłości.
W listach miłosnych wysyłano sobie płatki suszonych kwiatów. Suszone kwiaty wymieszane z kwiatami słodkiego fiołka, wszywano w poduszki, które skłaniały do miłości dzięki ich zmysłowemu zapachowi.
Kwiaty i liście stosuje się w medycynie i kosmetyce, jako olejek lub napar. Olejek lawendowy, po rozcieńczeniu z olejem nośnym, jest powszechnie stosowany jako rozluźniający w masażu. Suszone kwiaty w płóciennym woreczku lub chusteczka nasączona olejkiem i włożona między ubrania w szafie,ładnie pachnie, a także odstrasza mole i inne owady, które nie znoszą tego zapachu. Zapach kwiatów lawendy odstrasza komary. Wykorzystywana do nadawania zapachu pościeli i bieliźnie.
W regionie śródziemnomorskim pszczoły produkują z lawendy miód, który jest uważany za leczniczy. Olejek i płatki suszonych kwiatów są najbardziej popularnymi składnikami ręcznie robionych, naturalnych mydeł (np.z oliwy z oliwek), które są doskonała alternatywą mydeł wytwarzanych przemysłowo (w większości zawierających Sodium Tallowate – łój zwierzęcy).
Można używać jej również do kosmetyków, takich jak płyny, poduszki do oczu (z kwiatów lawendy lub olejku), olejki do kąpieli, kojące balsamy do rąk (lawenda z płatkami róży). Kwiaty służą do sporządzania toników dla wrażliwej i delikatnej skóry, przyspieszają regenerację naskórka, działają antyseptycznie i przeciwtrądzikowo.
Olejek w ludowej medycynie stosowany był do leczenia:
Bezsenności (2-3 krople na poduszkę), drażliwości (spray), bólu głowy ( do masażu skroni), stresu (5-6 kropli w kąpieli). Ran, oparzeń, suchych egzem, oparzeń słonecznych, ukąszeń owadów, podrażnień skóry (2-3 kropli na wacik). Przeziębienia i bólu zatok (1-2 krople do inhalacji). Bólu gardła (1-2 kropli na kostce cukru lub łyżeczce miodu). Skurczy i reumatyzmu (wcierać kilka kropli w obszarze bólu). Wszy (1 kropla za uszami w profilaktyce), pasożytów jelitowych (1 kropla w kostce cukru, 3 dni kuracji).
Olejek stosowany do masażu pomaga na bóle reumatyczne i ma ożywczy wpływ jako dodatek do kąpieli leczniczych przy zaburzeniach sercowo-naczyniowych, neurastenii
zapaleniu stawów, gojeniu się ran, chorobach skóry, nerwobólach, stłuczeniach, zwichnięciach i paraliżu.
Garstka kwiatów macerowanych przez 15 dni w 1/4 l oliwy z oliwek, pomaga złagodzić objawy po ukąszeniu owadów. Okład wraz z tymiankiem i rozmarynem łagodzi skręcenia. Herbata w przypadku bezsenności (8 g susz. kwiatów /1l. wody)
W Bułgarii olejek lawendowy jest używany w stomatologii, do leczenia błony śluzowej nosa, do inhalacji przy zapaleniu płuc i krtani, jest skutecznym środkiem zapobiegawczym przed zakażeniem grypą.
Używa się jej do złagodzenia następujących objawów: niepokoju, wyczerpania nerwowego, bezsenności, migreny, także dla uspokojenia układu nerwowego
i przy dolegliwościach gastrycznych.
Ze względu na swoje antybakteryjne właściwości jest również używana do płukania gardła, na bóle pleców i zapalenie ucha. Zarówno surowiec jak i olejek ma działanie przeciwskurczowe, uspokajające i antyseptyczne.
Pomaga na nerwowość, zawroty głowy, działa wiatropędnie jednocześnie poprawiając trawienie. Lawenda ma działanie uspokajające, relaksujące, dezynfekujące, anty-zakaźne, przeciwpasożytnicze, uśmierza ból, nieznacznie obniża ciśnienie krwi. Zapobiegania chorobom zwierząt i jest zawarta w środkach do ich pielęgnacji.
Młode liście dodaje się do gulaszu, warzyw, sosów i zup, w mniejszej ilości do surówek. Używana szczególnie w francuskiej, włoskiej i hiszpańskiej kuchni.
W awangardowej kuchni, jest stosowana w deserach, takich jak biały mus czekoladowy lub sorbet z moreli. W smaku podobna do rozmarynu (gorzko-pikantna).
Kwiaty są również wykorzystywane kulinarnie, najczęściej jako część francuskiej mieszanki ziołowej o nazwie zioła prowansalskie.
Silnie aromatyczny, mrozoodporny krzew z rodziny jasnotowatych, dorasta 0,5-2 metrów. Pochodzi z zachodniej części Morza Śródziemnego, głównie Pirenejów i innych gór w północnej Hiszpanii. Uprawiana w wielu krajach świata, również w Polsce (wytrzymują mrozy, jeśli zima jest bardzo mroźna, odbija z dolnych łodyg, rośliny można też dobrze okryć na zimę).
Powszechnie uprawiana jako roślina ozdobna, popularna ze względu na barwne kwiaty, zapach, zdolność do przetrwania z niskim zużyciem wody oraz tolerancję niskich temperatur. Liście zimozielone, srebrzysto szare, 2-6 cm dł. i 4-6 mm. szer. Kwiaty purpurowoliliowe do fioletowych (w kolorze lawendy). Kwitnie latem, kwiaty do użytku leczniczego zbiera się w lipcu i sierpniu.
Dla uzyskania obfitego kwitnienia wymaga przycinania w pierwszym roku, a później tuż po kwitnieniu (najlepiej przycinać młode, niezdrewniałe pędy).
Korzeń może osiągnąć ponad 2 m. Preferuje żyzne, neutralne gleby wapienne i piaszczyste, które się łatwo nagrzewają, słoneczną lokalizację, nie lubi nadmiaru wilgoci.
Rozmnaża się przez wysiew nasion lub sadzonki. Suszona i szczelnie przechowywana przyprawa zachowuje trwałość do 9 miesięcy.
Jeśli szukasz rośliny najwyższej jakości polecamy Ci oficjalne konto MagicFind na Allegro:http://allegro.pl/sklep/7405661_magickfind
MagicFind
