Poczucie straty, żałoba. Pojawia się niewyobrażalny smutek, którego doświadczamy nie tylko żegnając bliskich, którzy przeszli na tamten świat. To uczucie, którego doświadczamy wtedy, gdy tracimy coś lub kogoś, kto jest niezwykle ważny w naszym życiu i odchodząc, zostawia wielką wyrwę w sercu. Do poczucia straty mamy pełne prawo. Mamy też prawo przejść żałobę, a potem… potem mamy obowiązek korzystać z życia pełną piersią. Co udaje się tylko wtedy, gdy poradzimy sobie z niewyobrażalnym smutkiem.
Ten wielki smutek nie dotyczy wyłącznie umysłu i serca. Sięga on znacznie głębiej – w swej istocie ma związek z Duszą. Bo przy żalu, pochodnej żałoby, choruje dusza. Smutek jest tak głęboko zakorzeniony, że wymaga pracy na głębszym poziomie.
Czym jest niewyobrażalny smutek?
To utknięcie w jednym z pierwszych etapów żałoby, kiedy osoba po doświadczeniu dużej straty szarpie się sama ze sobą między jej etapami. Zostaje uwięziona w swoim bólu i zniszczeniu. Ma się wrażenie, że uczucie głębokiego smutku nigdy nie zniknie – trwa on wiele miesięcy, a czasem nawet i lat, i utrudnia normalne funkcjonowanie, nie mówiąc już o cieszeniu się życiem. Niewyobrażalny smutek potęguje relacja, która wiązała nas z osobą, która odeszła; nagła, nieoczekiwana zmiana; trauma; typ osobowości wrażliwy na zmiany. Jeśli po 6 miesiącach od straty nadal czujesz smutek i żal, a nawet jest on pogłębiony i bardziej rozległy, pora zacząć się martwić i już czas podjąć działania, które mają na celu nas z tego stanu wyprowadzić.
Po czym poznać, że doświadczasz choroby duszy?
- Nadal czujesz żal po stracie, której doświadczyłeś wiele lat temu.
- Każdego dnia walczysz z poczuciem straty, odwracając od niej uwagę.
- Czujesz się przytłoczony emocjonalnie, odrętwiały.
- Brakuje ci poczucia celu i sensu życia.
- Zadręczasz się wspomnieniami po stracie, zamiast ruszyć naprzód.
- Albo wprost przeciwnie, wypierasz wspomnienia.
- Przytłacza cię uczucie tęsknoty.
- Czujesz się ofiarą – życie przecież tak okropnie cię ukarało.
- Głęboki smutek, depresja, beznadzieja, pustka.
- Nie masz za grosz zaufania do innych – wszyscy w końcu i tak cię opuszczą.
- Czujesz się odłączony od boskiego źródła.
- Obwiniasz siebie lub czujesz się winny za sytuację, która wprowadziła cię w stan niewyobrażalnego smutku.
- Izolujesz się od innych i unikasz działań społecznych.
- Przerabiasz ewentualne scenariusze tego, co się wydarzyło, co wpędza cię w jeszcze głębszą depresję.
- Żałujesz, że nie umarłeś. Nie chce ci się żyć.
Akademia Ducha i Wiedźma Anja Anna zapraszają na webinar: Depresja – wygraj z nią teraz!
Co zrobić, aby ruszyć do przodu i z sukcesem przedrzeć się przez żałobę?
- Pamiętaj o podstawowej samoopiece. Śpij długo i regularnie, odżywiaj się zdrowo, często i różnorodnie. Pij dużo wody, ruszaj się, medytuj. Miej każdego dnia cel dla siebie i swoją rutynę, którą rozpoczynasz i kończysz dzień.
- Pisz o tym, jak się czujesz. Zrób sobie dziennik, w którym każdego dnia napiszesz jedno lub dwa zdania o tym, w jakim jesteś stanie, jak się czujesz i jakie masz nadzieje na przyszłość.
- Przetransformuj smutek. Wyrzuć go z siebie albo przekształć w działanie. Zamknięty na dnie serca będzie próbował się wyrwać, a co za tym idzie, tylko pogłębi depresję, w której jesteś. Płacz, krzycz, gryź poduszki, jeśli to pomoże wyrzucić z siebie złość i negatywne uczucia.
- Narysuj swoje uczucia. Zupełnie jak dzieci w przedszkolu. Weź kredki, kartkę papieru i rysuj. Zobacz, jak wiele z ciebie wypłynie i jak czujesz się po sesji takiego rysowania.
- Mów do siebie dobrze. Stań przed lustrem i zacznij od niezobowiązujących afirmacji (przykładową listę z przyjaznymi afirmacjami na jesień znajdziesz tutaj). Nie zmuszaj się, zacznij powoli, aż poczujesz się pewnie i zaczniesz ze sobą rozmawiać.
- Skorzystaj z opieki psychologa. To nie wstyd, a potrzeba XXI wieku, aby ktoś inny spojrzał na twoje problemy z innego punktu widzenia. Pieniądze to już nie wymówka: masz prawo do jednej bezpłatnej wizyty tygodniowo w ramach NFZ – to dobry początek.
- Rozmawiaj o swojej historii z obcymi. Łatwiej jest opowiedzieć historię osobie, której się nie zna, chociażby przez Internet. Historia opowiedziana 100 razy, za 101 choć tragiczna, wydaje się być zabawna, a ty masz do niej już zupełnie inne podejście.
Bolesne doświadczenia kształtują duszę. Po to się inkarnowała – aby doświadczać! Im większą transformację i naukę przeszła, tym solidniej odrobiła swoje lekcje. Miej to z tyłu głowy, kiedy wpadniesz w swoją spiralę smutku. Twoja dusza chce, żebyś przez nią przeszedł. Możesz albo podjąć rękawicę, albo się poddać i w przyszłym życiu przerobić historię jeszcze raz. Co wybierasz?
Może cię również zainteresować artykuł: 9 minerałów pomagających w walce z przygnębieniem i smutkiem
Nadine Lu
